Vertwijfeld is Niels Overweg op zijn knieën ter aarde gezakt. Zijn kopbal was steenhard en goed gericht. De reactie van René van Antwerpen (inzet) was echter verbluffend. Als een kat dook hij in de bedreigde hoek en ranselde de bal buiten de palen. |
TOT OP HET TANDVLEES
Het duel tussen DS'79 en FC Den Haag werd vooral binnen het veld een schoolvoorbeeld van opperste sportiviteit. Wat en incasseringsvermogen van tweeëntwintig spelers. Wat een inzet onder erbarmelijke omstandigheden, waaronder je in feite nog geen hond de straat op stuurt. De acteurs van de met spanning beladen topper aan de Krommedijk verdiende, evenals de drieëntwintigste man, scheidsrechter Geurds, de grootste bewondering. In Dordrecht werd het bewijs aangedragen dat voetbal zelfs onder hoogspanning als een mannelijke sport kan worden bedreven.
Reëel
De uitslag van 0-0, waarmee de spanning tot de laatste seconde bewaard bleef, vormde het reële sluitstuk van het topduel, welke alleen aanschouwelijk als zodanig door de omstandigheden werd geremd. DS'79 claimde na afloop wel de meeste rechten, maar die moet je dan wel met het scoren van doelpunten weten af te dwingen. De drie kansen in de slotfase werden niet benut en er stond van de zijde van FC Den Haag zoveel goed tegenover dat de puntendeling niet meer dan pure gerechtigheid betekende. FC Den Haag moest winnen, in ieder geval niet verliezen, want dan was de rol in de top uitgespeeld. Het heeft gevochten voor wat het waard was en de ploeg betekende met name in het eerste half uur een krachtige opponent die het DS'79 knap moeilijk maakte. FC Den Haag, gisteren gedragen door een nimmer aflatende Karel Bouwens - wat een werk heeft die man verzet - telt door de 0-0 nog steeds mee en dat heeft voor DS'79 alleen maar voordelen.
Op scherp
De formatie van Cor van der Hart ontmoet nog Heerenveen, FC VVV en Volendam. Nu de kansen niet geheel verspeeld zijn blijft de ploeg op scherp. Hoe scherp FC Den Haag wel kan acteren, heeft DS'79 ervaren. Geen afwachtende houding, doch aanvallend voetbal was het wapen waarmee DS werd aangepakt. De zevenduizend toeschouwers genoten er zichtbaar van. Met name omdat DS, hoewel het zich maar moeilijk uit de knellende greep van het eerste half uur kon losmaken, verdedigend de Haagse aanval vakkundig wist te pareren. Alleen Jaap Bloem, gehinderd door een te strak omwikkelde vinger, maakte een moeilijke beginfase door. De betrouwbare Dordtse sluitpost herstelde zich, nadat het euvel was verholpen, voortreffelijk. DS'79 - FC Den Haag kreeg zeker gen schoonheidsprijs mee, daarvoor werden de spelers te veel n hun handelingen belemmerd. Ongemeen boeiend werd het treffen wel. De persoonlijke duels, in eerste instantie uitgevochten tussen aanvallers van FC Den Haag en verdedigers van DS'79, brachten niemand voordeel, behalve dan dat FC Den Haag een licht veldoverwicht verkreeg, en als eerste ploeg aanvallend tot betere daden kwam. De straffe dekking voor Anne Evers door Mark Wotte en met name voor Hakim Braham, die zich nimmer wist lost te 'weken' van Gerard van der Mark haalde het venijn uit de Dordtse aanval. Peter Matena, agressief als altijd, werkte naar hartelust doch hij kreeg tegen het duo Melgers/Pot geen kans om afdoende potten te breken.
Peter Matena (links) had geen gemakkelijke middag. De spits van DS maakte het de verdediging van FC Den Haag best moeilijk, maar hij werd goed in bedwang gehouden. |
Spelverdeler
Aan de andere kant was dat in feit hetzelfde met Karel Bouwens, die vele delen van het veld bestreek, ten opzichte van Niels Overweg. Nadat Bouwens in de lucht tot tweemaal toe een kopduel had gewonnen, kwam hij in de lucht in het stuk niet meer voor. Wel als spelverdeler, maar in Frans Ludwig en Bram Rontberg vond hij te zwakke medespelers om voor DS een dodelijke aanval te kunnen lanceren. Daarnaast speelde de nervositeit een behoorlijk brok mee in het geheel. Uiteindelijk wensten beide ploegen niet te verliezen. Reden om de verdediging nimmer te verwaarlozen. Het gegeven echter dat FC Den Haag weigerde zich in te graven, bezorgde de wedstrijd een uiterste levendig karakter. De wolk van confetti, vertrouwd beeld uit vroegere dagen, leidde een geforceerde jacht op de bal van Peter Matena in. DS moest daarna snel ervaren dat de slag op het middenveld zou worden uitgevochten. Op dat blubberige stuk grond woedde een hevige slag, waaruit Frank Dekker, Mark Wotte en René van Delft, met assistentie van Karel Bouwens, in eerste instantie als winnaars tevoorschijn kwamen. Anne Evers, Terry Lees en de nog immer speelse Edwin Gorter, moesten 'breken', waarbij ze tegen het sterk storende middentrio van FC Den Haag weinig kans kregen om opbouwend werk te verrichten.
Nervositeit
Het brokje nervositeit deed de rest. Onnauwkeurig passes die gepast ingrijpen van verdedigers in de hand werkten. De eerste mogelijkheid was voor FC Den Haag, nadat Niels Overweg een hoekschop had weggegeven waaruit de formatie van Cor van der Hart een vrije trap puurde. Jaap Bloem liet de kogel van Bouwens wel even uit zijn handen glippen, doch hij kon het gevaar indammen. FC Den Haag bleef in het eerste half uur de lakens uitdelen. Een vuist maken tegen de attent reagerende verdediging van DS was er evenwel niet bij. DS miste eigenlijk in die tijd iets. De agressiviteit bij de tegenstander was net iets groter. De vertrouwde rushes van Jacques den Bakker bleven lang achterwege omdat Frans Ludwig hem in zijn doen en laten als een schaduw volgde. Op het moment dat Bouwens handig om de buitenspelval van de verdediging van DS omzeilde en Bram Rontberg op links vrij baan kreeg, had FC Den Haag bestraffend moeten uithalen. Het kwam er niet van omdat de mogelijkheid tot hoekschop werd omgebogen en de scherp indraaiende bal van Cor Pot voor en langs het doel van Bloem zeilde.
Evenwicht
Het evenwicht kwam dan eindelijk toch tot stand en meteen kende FC Den Haag voldoende problemen om de gewaagde aanvalsdrift wat in te tomen. Edwin Gorter, soms echt wel briljant, draaide na aangeven van Terry Lees de bal scherp voor. Hakim Braham liet de unieke kans die hij kreeg onbenut, waarop Rob van Hemert net een fractie van een seconde te laat kwam om de misser van Hakim Braham glad te strijken. De start van de tweede helft werd beslist het beste deel van de wedstrijd. Doelman René van Antwerpen behoedde FC Den Haag op miraculeuze wijze voor een achterstand op het moment dat Edwin Gorter de bal voorzette en Niels Overweg steenhard inkopte. Van Antwerpen tikte met zijn vingertoppen de bal via een verbluffende reactie buiten de palen. Vervolgens ontkrachtte hij een vrije trap van Gerrie Mühren, waarna hij Anne Evers vertwijfeld naar zijn hoofd liet grijpen. DS liep eindelijk storm,, al zat FC Den Haag zeker niet stil. Een handsbal van Pot net buiten de lijnen leverde DS niets op, waarna Bouwens via een Dordts been in het zijnet vuurde. Terwijl de spelers vrijwel op hun tandvlees liepen brak de slotfase aan. Met een voortreffelijke reactie op een schot van Wotte luidde Jaap Bloem het slotoffensief in.
Levensgrote
Met inzet van de allerlaatste krachten trok DS richting Van Antwerpen en het kreeg kansen. Levensgrote zelfs. Eerst Rob van Hemert die frank en vrij kon vuren. Het uitschietende been van verdediger Edwin Purvis stond juichkreten in de weg. De laatste mogelijkheid om DS aan twee kostbare punten te helpen was weggelegd voor Hakim Braham. Terwijl Van Antwerpen eindelijk was geklopt, stond de Dordtse aanvaller net op het verkeerde been. Wat overbleef was de bewondering voor 22 harde werkers die de buit eerlijk hadden verdeeld.
Scoreverloop
Toeschouwers: 7000. Scheidsrechter Geurds.
DS'79: Bloem; Van der Linden, Mühren, Overweg, Den Bakker; Gorter, Lees, Evers; Braham, Matena, Van Hemert.
FC Den Haag: Van Antwerpen; Purivs, Melgers, Pot, Van de Mark; Dekker, Wotte, Van Delft; Bouwens, Ludwig (De Goede), Rontberg.
|
