Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 13-01-2005 15:39:00

De wilde haren zijn verdwenen

Co Adriaanse prees Tommie van der Leegte voor zijn spel tegen AZ, een week later was de middenvelder opnieuw de beste man bij ADO Den Haag.

Als winnaar van het Hommerson Casino's spelersklassement vorig jaar, prijkt zijn naam nu weer bovenaan. De 27-jarige Brabander is zijn wilde haren kwijt.

door René Dons

AKSU | Slapen, eten, trainen of een wedstrijd spelen en vooral veel kaarten. Daar bestaat het leven van een voetballer tijdens een trainingskamp uit. Ook voor Tommie van der Leegte. De middenvelder draagt dit seizoen alleen de verantwoordelijkheid van het aanvoerderschap. Daarom ontfermt hij zich in Turkije ook over nieuwe jongens als Wesley Verhoek en Eljero Elia, de twee talenten uit het A-elftal.

Frans Adelaar bombardeerde de middenvelder in de voorbereiding tot aanvoerder. "Ik heb daar geen zeggenschap over gehad", aldus Van der Leegte. "Ik was gewoon de nieuwe aanvoerder en eigenlijk had ik het ook wel verwacht. Ik droeg de band vorig seizoen ook al in een aantal wedstrijden na winterstop. Jeffrey van As kwam toen op de bank terecht en Peter Hofstede was wegens privé-redenen niet beschikbaar. Ik heb er geen problemen mee."

Ervaren

"Zeker in het veld niet. Dan coach ik mijn medespelers toch wel. Ik ben met 27 jaar redelijk ervaren en speel zelf lekker. Dat is belangrijk. Ik zit goed in mijn vel. Buiten het veld heb ik wel wat meer moeite met die rol. Ik ben geen leider, geen jongen die graag alles regelt. Daar was Van As beter in. Ik heb bij ADO Den Haag de steun van jongens als Geert den Ouden, Jimmy van Fessem en Spira Grujic. Bovendien ben ik nu wat ouder en zelfbewuster. Ik raak niet meer in de paniek als ik een slecht wedstrijd speel."

Dat geldt niet alleen voor de voetballer Tommie van der Leegte, maar ook voor de persoon. De Brabander wordt binnenkort vader van een zoon. "Daar verheug ik mij op. Hierdoor kijk je toch tegen bepaalde zaken anders aan. Ik lag kortgeleden 's avonds in bed nog even naar televisiebeelden te kijken van Alfred Schreuder, die nu bij RKC Waalwijk voetbalt. Ik ken hem nog van mijn tijd daar. De dochter van Alfred is ongeneeslijk ziek. Als ik de beelden zie dat hij de knuffels en beesten van het publiek opraapt, krijg ik tranen in mijn ogen. Met de spelersgroep hebben we een kaartje gestuurd om hem te steunen in deze moeilijke tijd. De spelers hebben overigens ook een bedrag naar giro 555 overgemaakt. Ook deze ramp heeft ons niet ongemoeid gelaten. Het geeft maar weer eens de betrekkelijkheid van alles weer."

"Met mij gaat het de laatste anderhalf jaar hartstikke goed, na de dip die ik bij FC Twente heb gehad. Twee jaar geleden vluchtte ik naar RKC Waalwijk om daar als amateur het plezier in de voetballerij terug te vinden. Ik tekende daarna voor één jaar bij ADO Den Haag."

"Dat was het eerste seizoen in de eredivisie. Het was niet gemakkelijk, maar we hebben met een vijftiende plaats uiteindelijk toch een mooie klassering behaald. Dat ik tot beste speler werd gekozen, vond ik mooi. Het is een blijk van waardering, ondanks dat de cijfers heel subjectief zijn. De tijd dat ik mijn nachtrust door een slecht cijfer laat verstoren is echter voorbij."

Beter

ADO Den Haag staat er dit seizoen tijdens de winterstop beter voor dan in de vorige jaargang. "Toen hadden we tien punten en nu vijftien. We hebben een beter elftal. Alleen vorig seizoen was de selectie breder. Als we toen twee of drie mensen misten, konden we die vervangen. Dat zal nu moeilijker worden. Dat is het enige gevaar. Als het goed is, dan krijgen we er nog één of twee spelers bij. Ik word door de trainer op de hoogte gehouden. Adelaar bespreekt dat met me. Als er iets in de spelersgroep leeft, dan stap ik ook op hem af. Die wisselwerking verloopt goed."

Het contract van Tommie van der Leegte loopt na dit seizoen nog een jaar door. Zijn loopbaan zit weer in de lift, maar een planner is Van der Leegte niet meer. "Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Ik heb dertig wedstrijden in het eerste elftal van PSV gespeeld. Ik zie spelers bij grotere clubs op mijn positie staan, die minder zijn dan ik. Namen noem ik niet. Je moet ook een beetje geluk hebben. Misschien verleng ik mijn contract wel bij ADO Den Haag. Ik heb het goed naar mijn zin. Ik heb in Den Haag veel vrienden en mijn carrière is niet minder geslaagd als ik bij ADO Den Haag uiteindelijk stop met voetballen. Mijn vader, die op mijn zesde al bij een auto-ongeluk om het leven kwam, heeft altijd gezegd dat ik profvoetballer zou worden en het eerste elftal van PSV zou halen. Hij kan alleen maar trots op mij zijn. Hetzelfde geldt voor mijn voogd, ome Wim, die in de raad van commissarissen bij PSV zit. Onze familie is PSV-gek. Of ik nog voor die club zou willen spelen? Daar durf ik niet over na te denken. In de voetballerij kun je namelijk niets plannen."