Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 14-06-2007 14:15:00

De meeslepende loopbaan van Michael Mols

‘Kritiek medespelers was het dieptepunt’

Van Michael Alexander Mols (36) werd dit seizoen veel verwacht. Met zijn ervaring moest de spits voor de broodnodige offensieve impulsen bij ADO Den Haag zorgen. Tevergeefs. Met slechts vijf competitietreffers kon de Amsterdammer zijn stempel niet drukken op het zinkende schip. Het afscheid van Mols lijkt aanstaande, al staat de deur op een kier.

Tekst: Mike Boeschoten    

Je zult een andere voorstelling van je afscheid bij ADO Den Haag hebben gehad?
,,Gezien de spelerskwaliteiten had er meer in gezeten. De doelstelling was handhaving, maar ik hoopte op meer. Uiteindelijk zijn we gedegradeerd. Dat was geen totale verrassing, ik zag het aankomen. Toen het eenmaal zover was, voelde dat onwerkelijk. Daarna overheersten verschillende gevoelens. Ik was teleurgesteld, kwaad, van alles eigenlijk. Dat gevoel bleef een tijd hangen. Nu gaat het wel weer. Ik hoop op vakantie lekker tot rust te komen.’’

 En dan nog die wedstrijd tegen FC Groningen er overheen.

,,Ja, erg jammer. Het ging om het afscheid van het Zuiderpark waar meer dan tachtig jaar voetbal is gespeeld. Die wedstrijd zelf was bijzaak. Diegenen die dat vuurwerk hebben gegooid, toonden weinig respect voor de historie van het Zuiderpark. Ik neem ze dat echt kwalijk. Ze hebben de club ernstig benadeeld, zowel op korte als lange termijn.’’

Wat heeft jou destijds doen besluiten je carrière af te sluiten bij ADO Den Haag? Je weet dat het een rumoerige club is.
,,Ik had het hier heel erg naar mijn zin en vond het een leuke club. Dat is het trouwens nog steeds, maar sommige dingen heb je gewoon niet in de hand. Het is gelopen zoals het is gelopen en ik heb nergens spijt van.’’

Was een afscheid bij FC Utrecht, dat toch als jouw club wordt gezien, niet mooier geweest?
,,Dat ben ik niet met je eens. Ik heb een bewuste keuze gemaakt en had het een tweede keer net zo gedaan. Nogmaals: ik heb nergens spijt van.’’

Wat vind je van je eigen prestatie dit seizoen?
,,Ik weet van mezelf dat ik er alles aan gedaan heb en <<<cursief>>> that’s it<<<. We hebben als ploeg gefaald. Iedereen moet voor zichzelf nagaan of hij alles heeft gegeven. Als je ziet hoe we gevoetbald hebben, kunnen we naar niemand anders wijzen.’’

Toch heeft een aantal medespelers wel met de vinger naar jou gewezen tijdens enkele kringgesprekken.

,,Die gesprekken hebben erg veel impact op mij gehad. Ik overwoog toen te stoppen. Die kritiek van mijn medespelers was het dieptepunt van mijn carrière. Uiteindelijk heb ik besloten door te gaan, omdat er ook spelers waren die mij wel steunden. Daarnaast wilde ik de mensen bij de club en uit mijn omgeving niet in de steek laten. Ik wilde niet de verwijten krijgen dat ik een zinkend schip zou verlaten.’’

De trainerswissel, heeft die in jouw ogen goed gedaan?

,,Weet ik niet, maar met beide trainers had ik geen problemen. Frans Adelaar wilde alles onder controle hebben en was daardoor wantrouwend. Dat heeft hem misschien de das omgedaan. Maar ik kon het goed met hem vinden. Hetzelfde geldt voor Lex (Schoenmaker, red.), die wat ontspannender in zijn manier van aanpak is.’’

Wat heeft de toekomst voor Michael Mols in petto?
,,Het kan zijn dat ik stop, misschien voetbal ik wel door. Daar is op dit moment (eind mei, red.) geen duidelijkheid over. De insteek van alles is dat ik sowieso niet in de Jupiler League ga spelen. Ik wil gewoon voetballen, bij een leuke club, waar ik een goed gevoel bij heb. Dat kan in het buitenland zijn.’’

De kans bestaat dat je de kicksen binnenkort aan de wilgen hangt. Als je terugkijkt op je carrière, welke periode heeft jou dan het meest gevormd als voetballer?        

,,Mijn periode bij FC Twente was heel leerzaam. Bij Cambuur, waar ik mijn profcarriere begon, heerste geen verwachtingspatroon. Bij Twente wel. Daar kreeg ik te maken met de druk van het moeten presteren. Ik werd gehaald als vervanger van Ronald de Boer, maar kon niet aan de verwachtingen voldoen. Dus kreeg ik kritiek, die ik me heel erg aantrok. Uiteindelijk was dat juist goed, ik leerde de andere kant van de medaille kennen.’’

 Heb jij het maximale uit je carrière gehaald?
,,De dingen die ik wilde meemaken, zijn ook gebeurd. Het enige wat ik me nog wel eens afvraag: wat zou er gebeurd zijn, als ik niet geblesseerd was geraakt in de tijd dat ik bij Glasgow Rangers speelde? Dat is de vraag die heel Schotland mij stelde. Ik ken het antwoord niet. Ik kijk tevreden terug op mijn loopbaan, ook al heeft die blessure mij twee jaar gekost.’’

Denk je dat je zonder die blessure meer dan zes interlands had kunnen spelen? 
,,Misschien, maar ik vond het al prachtig dat ik bij Oranje zat. Het niveau lag hoog, maar niet te hoog. Ik was alleen niet ontspannen en had het gevoel me te moeten bewijzen. Dat kost kracht. Ik voelde me niets meer of minder dan die andere jongens, alleen zij konden het laten zien, ik niet.’’

 Je periode in Schotland, hoe heb je die ervaren?
,,Het heeft me als voetballer en als mens verrijkt. De beleving, de mensen, het respect, gewoon de hele cultuur. Heel mooi om mee te maken. Als de supporters daar om een handtekening vragen, verontschuldigen ze zich helemaal. Echt ongelofelijk. Ze hebben daar nog respect voor elkaar. Dat zie je aan kleine dingetjes. In de rij bij een bushalte laten ze elkaar voor. Hier is dat wel anders. Ook op de snelweg zie je dat. Hier geven ze nog snel even gas, daar verlenen ze keurig voorrang.’’

 En dan de Old Firm.  
,,Ja, die wedstrijd leeft enorm. Je hebt daar zeven kranten die de spanning enorm opbouwen door uitspraken te ontlokken en relletjes te veroorzaken. Om gek van te worden. Qua voetbal is het eveneens een belevenis. Het tempo ligt verschrikkelijk hoog en de sfeer is heel intens.’’

 Scoren in zo’n wedstrijd moet geweldig zijn.

,,Tijdens mijn eerste Old Firm begon ik op de bank, vanwege een blessure. Ik mocht invallen en scoorde de 5-1. Geweldig, zeker omdat het voor eigen publiek was.’’

 

Er wordt hier over Schotland gesproken als zou het een Micky Mouse–competitie zijn. Deel jij die mening?
,,Nee, zeker niet. Ze doen er hier wel eens denigrerend over, maar je kan het aan Vennegoor of Hesselink vragen: de grote clubs winnen de wedstrijden daar écht niet makkelijk. Er is altijd strijd, juist omdat de tegenstanders extra gemotiveerd zijn tegen Rangers en Celtic. Thuis is een ander verhaal, want daar hebben zij de beschikking over een groot en goed veld. Maar de uitwedstrijden zijn lastig. De druk neemt ook enorm toe als het minder gaat, omdat het twee topclubs zijn. Dan gaat de media dingen zoeken. Toen het in mijn tijd slecht ging met Rangers, werd gezegd dat er te veel Nederlanders waren.’’

Wat is je het meest bijgebleven van je tijd bij Rangers?
,,Dat ze daar links rijden, há. Nee, zonder gekheid. Het eerste jaar speelde ik in het beste team waarin ik ooit gespeeld heb. In Schotland praten ze nog steeds over die ploeg. Het was het beste voetbal dat ze in jaren gezien hadden. Het was voor mij ook een hele ervaring om samen te spelen met mannen als Claudio Canigga, Arthur Numan en Shota Arveladze. Canigga bijvoorbeeld, die was op zijn leeftijd nog zo snel. Hij was 35, kun je nagaan hoe hij tien jaar eerder moet zijn geweest. Verder staat mijn goal in de wedstrijd tegen Dunfermline me nog erg bij. Het was de laatste speeldag en we wonnen met 6-1, waarbij ik de eerste goal maakte. We werden met één doelpunt verschil kampioen ten koste van Celtic.’’

 Hoe waren je ervaringen met de trainers daar, Dick Advocaat en Alex McLeish?
,,Goed. Advocaat is heel erg gedreven. Hij wil alles tot in de puntjes verzorgd hebben. Bij de Schotten was hij minder populair vanwege zijn discipline. McLeish liet de touwtjes losser. Hij was meer een manager, type Leo Beenhakker en Guus Hiddink.’’

Als je alle andere trainers erbij neemt waaronder je hebt gewerkt hebt, wie staat er dan op één?
,,Ronald Spelbos. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik doorbrak bij FC Utrecht. Hij was mij, samen met Jan Wouters , constant aan het coachen in die periode. Soms werd ik gek van hem, maar op een gegeven moment viel het kwartje en ging het voetbal me makkelijker af. Ik haalde meer rendement uit mijn acties en maakte geen actie meer om de actie.’’

Die knieblessure heeft een enorme impact gehad gedurende je Rangers-tijd. Hoe ben je daar toen mee omgegaan?
,,Het was heel zwaar. Op sommige momenten zag ik het echt niet meer zitten en wilde ik stoppen. Het schoot gewoon niet op met die knie. Dan voelde ik weer een pijntje en dacht: “Daar gaan we weer”. Het vervelende was dat in mijn eerste revalidatieperiode mijn zoon (Nino, red.) werd geboren. Iedereen zei: “Dan heb je tenminste tijd voor je zoon”, maar dat viel vies tegen. Ik was van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat aan het revalideren. Het was niet zozeer dat Nino zich afvroeg wie ik was, maar het deed me wel pijn dat hij altijd om zijn moeder vroeg als hij verdrietig was.’’

 Uiteindelijk verliet je Rangers via de zijdeur. Wat is er gebeurd?
,,De reden dat ik wegging bij Rangers, is dat ik in het laatste jaar zeventig procent van mijn contract heb ingeleverd vanwege mijn blessure. Door wedstrijden te spelen, kon ik misschien weer op vijftig procent komen. Rangers wilde dat contract onder dezelfde voorwaarden verlengen. Ik miste de waardering. Daar is uit voortgekomen dat ik naar FC Utrecht ging. Die club wilde me graag hebben en Rangers niet, anders waren die wel met een tegenvoorstel gekomen.’’

 De terugkeer bij je jeugdliefde werd geen succes, met slechts één goal.

,,Ik had van mezelf geen hoog verwachtingspatroon, wist welke rol ik zou vervullen en wat de bedoeling was. Ik vond het niet eens zo heel slecht gaan, maar mensen kijken alleen naar wedstrijden en goals. Ze vergaten dat ik zes maanden niets had gedaan. Met een beetje joggen en krachttraining had ik me wel fit gehouden, maar het herstel van zo’n kruisbandblessure kost veel tijd. In mijn Schotland-tijd heb ik drie operaties ondergaan.’’

 Na één jaar moest je daar alweer vertrekken. Waarom?
,,De trainer (Foeke Booy, red.) wilde met andere spelers verder. Ik had nog een contract voor één jaar, maar hij had een beperkt budget. Toen heb ik gezegd: “Ik lever mijn jaar in, dan kun jij met andere spelers verder”. Hij moest een keuze maken en heeft mij beoordeeld op de afgelopen periode. Ik hoopte op meer krediet, maar kreeg dat niet.’’

Maar FC Utrecht is en blijft toch jouw club?
,,In Nederland wel, al ligt mijn hart het meeste bij Glasgow Rangers. Maar ik zal Utrecht altijd een warm hart toedragen. Het afscheid wat ik daar na mijn eerste periode heb gekregen, zal ik nooit vergeten. Spelers kunnen prijzen winnen, maar zo’n afscheid krijgen er maar weinig. Dat was het hoogtepunt van mijn carrière.’’

 

Carrièreoverzicht Mols

Naam:  Michael Alexander Mols

Geboortedatum:           17 december 1970

Geboorteplaats: Amsterdam

Jeugdteams: Geuzenveld, Eendracht’82, Blauw-wit en Ajax. 

Seizoen:	Club:	Wedstrijden:	Goals:
1991/1992:	Cambuur Leeuwarden	24	5
1992/1993:	Cambuur Leeuwarden	19	8
1992/1993:	FC Twente	16	5
1993/1994:	FC Twente	26	8
1994/1995:	FC Twente	34	11
1995/1996:	FC Twente	32	2
1996/1997:	FC Utrecht	31	13
1997/1998:	FC Utrecht	32	16
1998/1999:	FC Utrecht	31	20
1999/2000:	Glasgow Rangers	9	9
2000/2001:	Glasgow Rangers	13	5
2001/2002:	Glasgow Rangers	14	2
2002/2003:	Glasgow Rangers	27	13
2003/2004:	Glasgow Rangers	35	9
2004/2005:	FC Utrecht	14	1
2005/2006:	ADO Den Haag	29	3
2006/2007:	ADO Den Haag	32	5
		418	135

 

Interlands:        6

Doelpunten:      0
Debuut: 18 januari 1995 tegen Frankrijk (0-1)

Gewerkt onder de trainers:
Rob Baan, Theo de jong, Issy ten Donkelaar, Hans Meyer, Ronald Spelbos, Jan Wouters, Nol de Ruiter, Mark Wotte, Dick Advocaat, Alex McLeish, Foeke Booy, Frans Adelaar, Lex Schoenmaker en Guus Hiddink

Erelijst:
Kampioenschap Eerste Divisie met Cambuur in 1992.

2 Schotse landstitels: 2000, 2003

3 Schotse FA Cups: 2000, 2002 en 2003

2 Schotse League Cups: 2002 en 2003