Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 20-08-2005 16:21:00

De linksback/half van Ajax speelt in het Zuiderpark

Tijdens het oefenduel tussen ADO Den Haag en Wolverhampton Wanderers maakte hij zijn debuut en direct stak hij met kop en schouders boven de rest uit. De assistent van Danny Blind, Gerard van der Lem, zag het vanaf de tribune met lede ogen aan.

John O'Brien is terug, hij is fit en hij is zeer strijdbaar. Hij won in juli met Amerika de Gold Cup, kreeg zelfs een eervolle vermelding. Ajax had hem nog zo goed kunnen gebruiken, maar de blessuregevoelige Amerikaan speelt in Den Haag.

Tekst: Nathalie Nuiten

Eind februari haalde het de sportpagina's van alle kranten: John O'Brien maakt per direct de overstap van Ajax naar ADO Den Haag. Afgelopen seizoen kreeg O'Brien een laatste kans in Amsterdam. Alleen door te spelen zou hij nog contractverlenging af kunnen dwingen. Helaas startte hij slechts éénmaal in de basis, uit tegen Willem II, maar die wedstrijd kon hij vanwege - weer - een hamstringblessure niet uitspelen. Op zijn verzoek liet O'Brien zijn contract bij Ajax ontbinden. De Hagenaars moesten echter wel geduld betrachten. De 27-jarige Amerikaan trok zich eerst terug in zijn thuisland om definitief een einde proberen te maken aan veelvuldig blessureleed. O'Brien legt zijn keuze heel simpel uit. ,,ADO Den Haag is voor mij een kans om terug te keren in het Europese voetbal. Deze club gaf me de tijd en de kans volledig fit te worden in de Verenigde Staten.''

O'Brien reisde eind februari af naar zijn geboortestad Los Angeles, om - omringd door zijn familie - door een alternatieve geneeswijze volledig te herstellen van het vele blessureleed. ,,Ik ben gaan trainen in het Athletes Performance, het meest complete trainingscomplex van de Verenigde Staten, waar ook veel andere sporters revalideren. Het is ook de thuishaven van de LA Galaxy en de Chivas USA. Het complex ligt op 20 minuten rijden van m'n broer, waar ik logeerde. Ik volgde hier een speciaal trainingsprogramma en heb me een nieuwe manier van lopen aangeleerd. Want dat ik altijd last heb van m'n hamstrings of achillespezen, komt waarschijnlijk vanwege een verkeerde houding. Doordat ik de pijn probeerde te vermijden, ging ik op een andere manier bewegen. Ik liep teveel met mijn hamstrings. We hebben mijn manier van lopen opgenomen. Daarop was duidelijk te zien dat ik bij iedere pas mijn hamstrings teveel belastte. Daarom ben ik gaan trainen op een andere manier van lopen. Mijn bovenbenen en billen moest ik meer gaan gebruiken. Daar heb ik veel oefeningen voor gedaan en dat moet ik hier bij ADO bij gaan houden. Inmiddels voel ik me al meer in balans, ik voel me stabieler. In Nederland heb ik vooral veel krachttraining gedaan om weer pijnvrij te spelen, maar niet op deze specifieke wijze.''

O'Brien speelde nog niet of de contacten met het USA-team en de bondscoach kwamen al weer op gang.,,Toen het nationale team ook in Los Angeles was, heb ik met de bondscoach (Bruce Arena, red.) gesproken. Hij zei me dat ik altijd kon meetrainen. Later vroeg hij of hij me zou kunnen gebruiken als hij me nodig had. Ik zei: 'ja'. Natuurlijk heb ik wel eerst contact met ADO Den Haag gehad. Er werd een fax naar de club gestuurd en ik heb met trainer Frans Adelaar gesproken. Hij was blij voor me en gaf me toestemming.'' O'Brien speelde in juli weer zijn eerste wedstrijden en wel voor de CONCACAF Gold Cup, zeg maar het Europees kampioenschap van Noord-Amerika. Voor de derde maal in de geschiedenis gingen de Amerikanen aan de haal met deze prijs. In het Giants Stadium in New York werd Panama na strafschoppen verslagen. ,,Heerlijk om dat toernooi te winnen, maar direct na afloop ben ik op het vliegtuig gestapt naar Nederland.'' In de halve finale maakte O'Brien persoonlijk de belangrijke gelijkmaker tegen Honduras. Gedurende het hele toernooi was hij absoluut de man van de assists. De 120 minuten die hij speelde in de finale geeft hele goede hoop over zijn fysieke gesteldheid. De 'honorable mention' (eervolle vermelding) als één van de dragende krachten van Team USA ging even aan hem voorbij. ,,Heb ik die gekregen? Dat wist ik niet eens. Ik ben na de finale gelijk het vliegtuig ingesprongen om zo snel mogelijk naar Den Haag te komen. Dat ik dus tot één van de betere spelers van het toernooi ben uitgeroepen is nieuw voor mij. Het is desalniettemin een hele eer en bovendien een bevestiging dat ik op de goede weg ben."

Jaren geleden sprak O'Brien al vloeiend Nederlands. Hij heeft zich volledig aangepast aan de Nederlandse cultuur, voelt zich soms zelfs meer Europeaan dan Amerikaan. In zijn eerste jaren, hij kwam op 16-jarige leeftijd al naar ons land, werd hij geplaatst in een gastgezin in Diemen. Vervolgens deelde hij met een roommate een huis in Amsterdam Zuid-Oost, om zijn rondtoer door de hoofdstad te beëindigen in hartje centrum. Zijn rondtoer door het elftal van Ajax bracht hem - na een verhuurperiode aan FC Utrecht, waar hij debuteerde in de Eredivisie - van rechtshalf, rechtsback, mid-mid en linkshalf uiteindelijk op de linksbackpositie. Als linkermiddenvelder werd hij opgeroepen voor het Amerikaanse Olympische elftal, waarmee hij in 2000 deelnam aan de Olympische Spelen in Sydney. Met Team USA acteerde hij in 2002 nog op het WK in Japan en Zuid-Korea, maar vervolgens begon de ellende. Sindsdien droeg O'Brien nog maar 19 duels het roodwitte Ajax-shirt. Kwetsuren aan zijn hamstrings en zijn achillespezen verpestten een voorspoedige voortgang van zijn carrière.

In februari had John O'Brien al de zekerheid van zijn contract voor dit seizoen bij ADO Den Haag. ,,Ik was tot die tijd in principe speler van het tweede van Ajax. Ik trainde en speelde bij Ajax, maar niet pijnvrij. Ik heb de laatste jaren niet veel gespeeld, dat was frustrerend. Ik ben gelukkig nog niet zo erg in de vergetelheid geraakt, want als ik even gewacht had, waren er ook nog wel andere clubs gekomen. Maar aan het gesprek met Adelaar hield ik een goed gevoel over, hij wilde me er graag bij hebben. Hij ziet me als middenvelder, want op die positie heeft hij me bij FC Utrecht meegemaakt. Ik verwacht nog mooie resultaten te boeken met ADO Den Haag, er zit volgens mij zeker potentie in de ploeg. Maar ik heb vooral iets van: 'ik zie wel hoe het gaat'.''

Dat 'ik zie wel' klinkt bescheiden en afwachtend of zijn eigen lichaam het gaat houden. Het eerste half uur dat hij speelde voor ADO Den Haag, tegen Wolverhampton Wanderers, was echter dusdanig indrukwekkend, dat elke Den Haag-aanhanger al vergeten is dat O'Brien van aartsrivaal Ajax komt. Zijn passjes waren zo goed en gewiekst, dat de aanvallers van ADO ze niet konden belopen. Simpelweg omdat ze zo'n goede bal niet hadden verwacht. Aan de bal was O'Brien ijzersterk, niemand kon hem van de bal krijgen. Een fitte O'Brien misstaat bij geen enkele Europese topclub, maar voorlopig geeft hij alles voor ADO Den Haag. ,,Ik voel me nu helemaal vrij. Als voetballer zul je altijd pijntjes hebben. Maar met wat ik de laatste maanden in Amerika geleerd heb is dat ik me niet meer druk moet maken.''