Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 06-06-2003 21:50:00

De Historie van ADO moet gekoesterd worden

Door Joop Niezen,

Dat roem vergankelijk is, blijkt nergens meer dan in de sport. Je kunt nog zulke fraaie resultaten boeken, kampioen worden, internationaal scoren - als het een jaar later wat minder gaat, ben je als trainer gezien. Vraag maar aan Louis van Gaal, die door zijn uitdagende houding in en jegens de media flink meehielp om zijn eigen krediet om zeep te helpen. Louis koketteerde met zijn brede visie, maakte graag uitstapjes naar onderwerpen buiten de sport, maakte daar in voetbalkringen nog indruk mee ook, maar heeft nog steeds niet door dat journalisten ook niet van gisteren zijn. Als die opschrijven dat Louis leutert, dan gaat Louis niet bij zichzelf te rade of hij terecht wordt neergezet als een pedant baasje – integendeel. Pedante baasjes vinden nu juist dat ze altijd gelijk hebben en daar worden ze dan nog pedanter van.

Vrije jongens. Veel vastgoed en ander snel verdiend geld – type Harry Mens. Vroeger kwam je ze veel tegen in de voetballerij. In Den Haag ontleende Holland Sport zelfs een deel van zijn charme aan schrootmiljonair Kroesemeijer en goudhandelaar Kattenburg. Bij Holland Sport kon je lachen, vooral toen ex-scheidsrechtersbaas Dirk Nijs daar voor manager ging spelen. Vrije jongens, die des te meer van zich deden spreken omdat aartsvijand ADO nu juist keurig geleid werd door keurige bestuursleden van het type Herman Choufoer en door keurige en kundige managers als Eddie Hartmann en Gerard Slager. Dat ADO trok de toen jonge trainer Ernst Happel aan en dat leidde ook nog eens tot een bloeiperiode van een sterk ADO-collectief met toppers als Ton Thie, Aad Mansveld, Martin Jol, Joop Korevaar, Harry Heijnen, Piet de Zoete, Harry Vos, Lex Schoenmaker en ga zo maar door. ADO speelde in die tijd aantrekkelijk voetbal, het verleidde Holland Sport-voorzitter Kroesemeijer tijdens een interview dat ik ooit met hem had tot de verzuchting, terwijl hij een stapeltje duizendjes uit zijn binnenzak trok: ’Het is mij wat waard om ook eens een balletje breed te tikken met Holland Sport’.

Wat ik maar zeggen wil is dit: inhoudelijk heb ik veel voetbalbestuurders, die hun eigen zaakjes heus goed voor elkaar hadden, zelden kunnen betrappen op teksten die in de voetbalwereld hout sneden. Allemaal gingen ze hun club zakelijk leiden, precies zoals ze hun eigen bedrijf groot maakten en zichzelf welvarend. Daar zijn ze trots op, maar dat de professionele voetbalwereld alleen maar lijkt op het gewone zakenleven, maar vaak wordt beheerst door emoties - daar komen ze pas achter als er veel geld is uitgegeven zonder meetbaar resultaat.

Misschien kun je profvoetbal nog het best vergelijken met het politieke bedrijf. Ook daar sneuvelt de ratio vaak ten gunste van de emotie, zeker na 6 en 15 mei. En ook daar zie je ineens ministers van het Holland Sport-type, erg trots op hun welvaart. Wat dacht u van een minister van economische zaken, die nog op geen enkele inhoudelijke opmerking is betrapt, maar die de pers haalt met zijn afkeer van stropdassen plus het feit dat hij een vierdeurs Bentley toch handiger via dan een tweedeurs? Toen ik het hoorde, dacht ik meteen: Holland Sport! Kroesemeijer!

Maar ik maak u er wel op attent dat Holland Sport niet meer bestaat en dat ADO in 2005 zijn 100-jarig bestaan viert. Niet dankzij vrije jongens, maar dankzij de inzet van bekwame mensen, die ook nu weer bezig zijn van de club het bolwerk te maken dat ooit tweemaal achtereen landskampioen werd en dat jarenlang meedeed in de top van de eredivisie.

ADO zou trouwens meer werk moeten maken van haar eigen verleden. Want hoe vergankelijk roem ook vaak is, die roem stinkt niet. Integendeel, ze smaakt naar meer.