Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 01-02-2005 22:55:00

De held nr 13: Kees Weimar

Er zijn van die doelpunten die niet meer van het netvlies verdwijnen. Johan Cruijff maakte er ooit eentje tegen ADO.

We schrijven 2 januari 1972, Zuiderpark. Volgens deze krant ging het zo: 'Cruijff stopt bij de zijlijn – met bandje van de kous in de hand – bal af, ofschoon Kees Weimar hem op dat moment had moeten afstoppen.

Kees Weimar, kapotte knie

Vervolgens snelt Cruijff naar binnen, waarbij hij over een lengte van twintig meter wordt achtervolgd door een geen been uitstekende Weimar. Waarna Ajax' grootmeester ten slotte ook nog eens een wonderschone lob zendt over de iets te ver voor zijn doel geposteerde Ton Thie: 1-2, rijp voor het doelpunt van de maand (of het jaar)'. Had Kees Weimar de grootmeester af moeten stoppen? "Misschien dat het met geweld had gekund, maar dat was mijn stijl niet. Het was gewoon een mooi doelpunt, hoewel ik moet zeggen dat hij daarna nog wel mooiere heeft gemaakt. Ik heb het zelf niet op band. Moet ik toch nog eens aan m'n kleinkinderen vragen of die dat voor me kunnen regelen.".

Weimar was toen pas 23 jaar, maar eigenlijk al gesloopt. "Ik speelde rechtsback wat eigenlijk niet mijn plek was. Ik was een voorstopper. En ik durf wel te zeggen dat ik Cruijff eerder wel de baas kon. Ook jongens als Kindvall en noem maar op. Maar ik was vooral fysiek niet meer wat ik geweest was." Sterker nog, hij zou datzelfde jaar tegen AZ'67 zijn laatste wedstrijd voor ADO spelen en (noodgedwongen) zeer vroegtijdig de voetballerij de rug toekeren. "Mijn linkerknie was kapot, klaar." En dan te bedenken dat 'eigen kweek' Weimar al op zijn 16e doorstootte naar het eerste, in een tijd dat ADO een ijzersterke ploeg in het veld bracht. "Ernst Happel wilde me nog meenemen naar Feyenoord."