Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 02-12-1929 19:05:00

De eerste nederlaag van ADO

Roodgroen stelt teleur

Woensdag bij den oefenwedstrijd van het Ned. elftal gaf een der Haagsche collega's ons den raad om, indien we het beste Westelijke voetbal eens wilden zien, een wedstrijd van A.D.O. bij te wonen. Vol belangstelling zijn we daarom Zondag naar Hilversum getrokken, doch blijkbaar waren onze verwachtingen te hoog gespannen, want het is tenminste een geweldige teleurstelling geworden. Wat A.D.O. in dezen wedstrijd te zien heeft gegeven, was niet meer dan middelmatig, het spel was stellig veel minder dan we in dit seizoen van de goede ploegen uit het Oosten en het Zuiden van ons land hebben gezien.

Nu nemen we aan, dat er voor dat minder goede spel eenige verontschuldiging was. Het veld was namelijk door den rijkelijk gevallen regen wat glad geworden, waarvan af en toe glijpartijen het resultaat waren. Doch datzelfde was verleden week bij den wedstrijd te Tilburg tusschen P.S.V. en N.O.A.D. het geval en daar wist het meerendeel der spelers zich wel aan die terreinmoeilijkheden aan te passen.

Juist op zoo'n glad terrein moet een "ploeg met een superieure techniek", zooals van Haagsche zijde A.D.O. werd genoemd, zich kunnen doen gelden, doch helaas hebben we van die goede techniek al heel weinig gezien. De eenige speler, die technisch goed werk deed en den bal in bedwang wist te houden, was Wim Tap; hij speelde echter zoo lusteloos en langzaam, dat hij voor drie vierde gedeelte van den wedstrijd onder den duim van Huizinga zat. Eerst in het laatste kwartier werd hij wat actiever en toen liet hij wat beters zien.

Wat goede balcontröle betreft moeten we onmiddellijk na Tap zijn buurman van Osch noemen. Deze handige speler heeft een mooie partij voetbal laten zien. Hij was niet alleen de beste voorwaarts van A.D.O., doch stellig de beste van het veld. Had hij iets beter geschoten, dan zou A.D.O. niet met leege handen naar huis zijn gegaan.

Het sterkste heeft ons de middenlinie van A.D.O. teleurgesteld. Breitner deed wel eens handige dingen, doch gewoonlijk gaf de doortastende tegenpartij hem geen kans daarvoor. Er was maar één roep na afloop en dat was: hoe is het toch mogelijk, dat men van Heel voor Breitner passeert ?

Als geheel was de middenlinie matig. Ze besteedde veel meer aandacht aan de verdediging dan aan den aanval. Herhaaldelijk kwam het voor, dat de twee backs en de drie halfs van A.D.O. in een boog voor het doel stonden, terwijl de aanval van A.D.O. op de andere helft van het veld was. Ter verontschuldiging zou men kunnen aanvoeren, dat Ramakers op het appèl ontbrak, doch het gekke was, dat de invaller Kerkvliet stellig niet de minste van de drie was.

Het beste deel van de ploeg van A.D.O. was o.i. de achterhoede, waarin vooral de Groot een goede partij heeft laten zien. Indien Quax niet een tweetal geweldige blunders gemaakt had, zou de achterhoede er wel voor gezorgd hebben, dat A.D.O. ook ditmaal ongeslagen was gebleven. Deze oud internationale keeper was aan beide doelpunten schuldig. Bij het eerste miste hij den bal, die van zijn lichaam in het doel rolde en nog geen minuut later werkt hij een hard schot, door Huizinga van de spilplaats gelost, zelf in het net.

Wat de voorhoede betreft, is het drietal W. Tap - van Osch - G. Tap wel het beste deel, hoewel dat eerst tot uiting kwam in het laatste half uur van den wedstrijd. Toen werden er aardige staaltjes van goed samenspel vertoond. Het linkergedeelte van den aanval was een stuk minder, af en toe zelfs zeer zwak.

We hopen werkelijk, dat we A.D.O. in een slechten vorm aangetroffen hebben, dat moet ook wel het geval zijn, daar we ons anders niet kunnen voorstellen hoe dit elftal tot Zondag ongeslagen gebleven is.

Hoe Hilversum speelde.

Hilversum heeft de overwinning wel verdiend, al kwam het wat gelukkig aan de doelpunten. Bij de gastheeren was de beste speler ongetwijfeld de spil Huizinga. Hij heeft voor een spil een ideaal figuur: lang en toch stevig. Hij kopt uitstekend, met z'n lange beenen bestrijkt hij een flink stuk terrein. Alleen ging hij wel eens wat al te veel in den aanval spelen. Dat een middenspeler af en toe eens een schot op het doel lost, is prachtig, doch het moet een verrassing blijven en dat is het niet meer als men keer op keer schiet. Dat hij er tenslotte succes mee had, kon hij niet helpen! Het houdbare schot werd door Quax in het doel gewerkt, mogelijk speelde de gladheid van den bal hierbij den doelverdediger parten.

In ieder geval was F. Huizinga een der beste middenspelers van het veld, stellig een klas beter dan Breitner. Vooral tegen de stevige Belgen zou men aan een doortastend en onbevreesd speler als de Hilversumsche spil heel wat meer hebben dan aan een betrekkelijk klein en gemakkelijk opzij te zetten speler als Breitner. Van de andere Hilversumsche spelers noemen we voorts de beide vleugelspelers Fokking en van Ek. Vooral laatstgenoemde kan op een goeden wedstrijd terugzien. Hij heeft de Haagsche achterhoede herhaaldelijk in moeilijkheden gebracht. De rest van de Hilversumsche ploeg was goed zonder dat er bepaalde uitblinkers bij waren. Een aardig, hard werkend elftal, dat geen fijn voetbal laat zien, doch geestdriftig werkt en daardoor steeds een lastig tegenstander zal zijn. Bottenberg, de invaller-doelverdediger, heeft zijn doel verdienstelijk verdedigd.