Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 19-03-2005 12:05:00

De bank, die kent Cees Paauwe nu wel

Had hij eindelijk een basisplaats bij FC Twente veroverd, keerde Sander Boschker terug van Ajax. Weg perspectief. Dat trok Cees Paauwe niet meer. Het plezier was weg. Waarheen? Het werd ADO. Zelfs zonder te spelen voelt hij zich al weer senang.

Cees Paauwe stapte haast moeiteloos over van FC Twente naar ADO Den Haag. 'Ik voel me snel ergens thuis.'

Had hij eindelijk een basisplaats bij FC Twente veroverd, keerde Sander Boschker terug van Ajax. Weg perspectief. Dat trok Cees Paauwe niet meer. Het plezier was weg. Waarheen? Het werd ADO. Zelfs zonder te spelen voelt hij zich al weer senang. Morgen zit hij op de bank in Enschede, maar nu wel bij 'de tegenpartij'.

door Jos Pak

 

Keeper Cees Paauwe is lang, heel lang. Langer zelfs dan hij zelf dacht. "Ik ben 1 meter 99, zo bleek bij de keuring hier. Bij voorgaande metingen kwamen ze uit op 1.96. Ben ik kennelijk toch nog gegroeid."

 

Hij moet er zelf om lachen. Paauwe is ontspannen, heeft net lekker getraind. Hij zit pas een paar maanden bij ADO Den Haag, maar voelt zich absoluut 'one of the boys'. "Ik voel me snel ergens thuis. Natuurlijk moet je je weer aanpassen aan een nieuwe groep, je plekkie vinden. Ik kende al wat jongens die ook bij Twente speelden, dat scheelt. Van der Leegte, Polak, Grujic. Er is wel sprake van een cultuurverschil. De spelers zijn hier wat mondiger, reageren sneller. Bij Twente praat de trainer en luistert de groep alleen maar. Dit bevalt mij beter."

 

Cees Paauwe had zich eigenlijk juist helemaal gesetteld met vriendin Wendy in Enschede toen ADO op zijn pad kwam. "Ons appartement in het centrum staat te koop, het huis dat we laten bouwen in de buurt van het oude Diekmanstadion is deze zomer klaar. Dat houden we aan. Ik heb hier voor anderhalf jaar getekend. Misschien gaan we terug naar Twente, misschien ligt hier onze toekomst. We zien wel. Voorlopig zitten we hier prima in de flat van Rik Platvoet (spits die is verkast naar Limburg, JP)."

 

Cees Paauwe zag ruim 27 jaar geleden het levenslicht in Dronten. Z'n roots liggen echter voor een aanzienlijk deel in het Westland. In De Lier om precies te zijn, waar hij voetbalde bij Lyra. Daar belandde hij als jonkie al tussen de palen. Het keeperstalent ontlook vervolgens bij sv 't Harde, nadat het gezin Paauwe (pa was beroepsmilitair) naar Ermelo was verhuisd. Twente plukte hem daar weg en in Enschede stond hij sinds het seizoen '95-'96 onder contract.

 

Waar lange Cees toe in staat is heeft het Haagse publiek nog niet kunnen zien, hij heeft nog geen enkele wedstrijd gekeept voor ADO. Zelfs in Jong ADO heeft hij zijn kunsten nog niet kunnen vertonen. Een knieblessure, een stevige griep en een druk programma van het eerste 'dwarsboomden' zijn debuut.

 

Paauwe zit bij ADO vooralsnog op de bank, een maar al te bekende plek voor hem. Bij Twente moest hij jarenlang opboksen tegen Sander Boschker, Tukker en vooral een uitstekende keeper. Omdat Paauwe zich wilde ontwikkelen ging hij 'tussendoor' twee jaar naar Cambuur.

 

En plots keerden zijn kansen: Boschker koos voor het avontuur bij Ajax. Eindelijk leek Paauwe 'vaste' eerste keeper te worden. Zeker nadat hij de concurrentiestrijd met nieuwkomer Jelle ten Rouwelaar in zijn voordeel had beslecht. Helaas voor Paauwe duurde die 'weelde' niet lang. Boschker keerde (te) snel een ervaring rijker en een illusie armer terug uit de hoofdstad. "Toen wist ik eigenlijk genoeg. Voor Boschker is bijna een standbeeld opgericht in Enschede. Ik wist dat ik weer reserve zou worden."

 

Die gedachte alleen al joeg hem in de gordijnen. "Ik ben iemand die absoluut de volle honderd procent wil geven, maar dat bleek toch wel heel moeilijk te worden met het vooruitzicht dat ik wéér niet zou spelen. Je merkt dat je niet meer de drive hebt. Dan is het tijd om conclusies te trekken. Ik wilde een nieuwe uitdaging."

 

Die lag klaar in het Zuiderpark, waar de technische staf niet tevreden was over reservedoelman Jim van Fessem. Toen de Tilburger in januari vertrok naar De Graafschap, kwam er prompt een plek vrij. Trainer Adelaar gaf Paauwe te verstaan dat Dorus de Vries aardig wat krediet heeft opgebouwd, maar dat hij een eerlijke kans zou krijgen. "Je begint zeker halverwege een competitie wel met een achterstand. Ik ben nu fit. Dorus mag niet in een leunstoel in het doel zitten. Ik moet hem scherp houden en klaar zijn om hem te vervangen."

 

Zo vaak op de bank, je zou hem bijna zielig gaan vinden. Maar dat is nou net iets waar Cees Paauwe niet op zit te wachten. "Met voetballers hoef je geen medelijden te hebben. Die hebben een mooi leventje. En ze worden toch goed betaald?" Plezier, dát is het sleutelwoord. "Daar heb ik het vaak over met m'n broer Patrick. Die zit nu bij Feyenoord ook een beetje tussen de wal en het schip. Als dat te lang duurt moet hij misschien ook naar een andere club uitkijken, maar daar is het nog te vroeg voor."

"Er is", zegt hij lachend, "nog een wezenlijk verschil tussen hem en mij. Patrick is inmiddels financieel onafhankelijk en kan stoppen als hij er geen zin meer in zou hebben. Ik dus niet, haha. Ik moet wel verder."

 

Morgen is Cees Paauwe weer terug in het Arkestadion, toch ook wel een beetje zijn stadion na al die jaren Twente. "Ik vind het heel raar om er terug te komen als speler van de tegenpartij. In te schieten aan de andere kant. Dat vreemde gevoel komt waarschijnlijk ook doordat ik niet echt afscheid heb kunnen nemen."