'Dat ADO deze periode wint, is eigenlijk gewoon onbestaanbaar'

Het was een vrijdagavond die anekdotes opleverde voor de rest van het seizoen. ADO Den Haag deed wat onmogelijk werd geacht: de eerste periodetitel winnen, na de 2-6 winst op MVV Maastricht. Eindelijk wat te vieren in tijden van ellende.

tekst: Chris Tempelman

 

 

De mooiste anekdote zal achterblijven in de bus. Met erkende feestnummers als Thomas Verheydt en Boy Kemper aan boord is een gedenkwaardige terugreis vanuit Maastricht gegarandeerd. Trainer Ruud Brood en aanvaller Vicente Besuijen geven een inkijkje in de Haagse eruptie van geluk en blijdschap. ‘Je kent die rotonde vlak voor het stadion, toch? Hebben we ’s nachts een uur over gedaan. Gewoon stapvoets, echt waanzinnig, en het was al vrij laat, haha’, vertelt Besuijen. ‘Het stuk van de rotonde naar het stadion duurde haast net zo lang als de rit van Maastricht tot áán de rotonde’, overdrijft de trainer. Zowel Besuijen als Brood trekt eenzelfde conclusie. ‘Als je dan toch periodekampioen wordt, kun je dat maar het best doen in een verre uitwedstrijd. Dan heb je tenminste tijd om het te vieren.’

 

Het onthaal van de supporters maakte diepe indruk. Zij die de laatste jaren werden uitgelachen en beschimpt, hadden eindelijk wat te vieren. Het maakt dit soort momenten extra bijzonder. ‘Dat gun je die mensen zo’, merkt Besuijen op. Brood vult aan: ‘Het was natuurlijk geweldig, wat iedereen heeft meegemaakt hier de laatste jaren… Ook afgelopen week weer. Dat wij deze periode winnen, is eigenlijk gewoon onbestaanbaar. Is het ooit weleens gebeurd dat een club een periode wint en staat te feesten, terwijl de toekomst van die club nog altijd ongewis is? Ik denk het niet. Daar verdient iedereen een groot compliment voor.’

 

 

Dat compliment is terecht en Brood zelf verdient ook lof. ADO Den Haag kende een rampseizoen, met degradatie als gevolg. Brood bleef ADO trouw, terwijl de club in brand stond. Het vuur is nog altijd niet geblust, maar op het veld staat een onverstoorbare knokmachine. Een mix van jong en oud, een elftal waarvan niemand had gedacht dat het beslag zou leggen op de eerste prijs van het seizoen. Misschien niet eens ongunstig. ‘In die zin heeft het geholpen dat de realiteitszin was geland’, verklaart Brood. ‘De druk om direct terug te keren verdween, en terecht, gezien de gebeurtenissen. Ik leg mezelf altijd wel een bepaalde druk op, maar had niet in mijn achterhoofd zitten dat we weleens de eerste periode konden winnen. Een doelstelling spraken we niet uit, maar meer dan 38 wedstrijden spelen (en dus de play-offs halen, red.) was een aardige.’

 

De volgende doelstelling is duidelijk voor Brood. ‘Eind oktober hebben we nog een wedstrijd te winnen, de belangrijkste in de geschiedenis van de club misschien wel. Het voortbestaan staat nog altijd op het spel. We hebben er geen invloed op en hopen er het beste van. Door de puntenstraf hebben wijzelf weer een nieuwe doelstelling. We hebben nog een inhaalslag te maken, dat is een prima motivatie. Het voelde wel gek dat je de periode wint, maar dat je ook de eerste plaats verliest.’ Besuijen onderschrijft dat de situatie van de club de spelers op het veld nauwelijks raakt. ‘Het is moeilijk te geloven, maar wij laten ons er niet door beïnvloeden. Wij horen en lezen ook dingen, maar kunnen er niets mee. Wij voetballen en doen dat zo goed mogelijk. Dat het nu zo is uitgepakt, is een beloning voor iedereen. Weet je, ik hoorde iemand zeggen dat deze periodetitel misschien wel een aansporing voor een koper kan zijn. Zo denken wij helemaal niet. Dat zegt eigenlijk voldoende, toch?’

 

 

Flinke knauw

Brood liet al eens optekenen dat hij meer is dan alleen een trainer in deze situatie. ‘Je moet het bij ze weghouden, dat is best lastig. Spelers zitten op sociale media, lezen ook dingen. Natuurlijk krijgen ze het mee, dat voorkom je niet. Met elkaar bezig zijn, ontwikkelen als team, dat is onze kracht.’ Ook de zes strafpunten zorgden voor een flinke knauw. ‘We wisten dat het eraan zat te komen, maar dan hoor je het definitief op de dag voor de wedstrijd. Ik wist ook direct dat het de periodetitel niet in de weg zou zitten. We hebben de scenario’s in kaart gebracht. Zelf winnen en het liefst met grote cijfers, was de opdracht. We maakten snel fraaie goals en zaten er lekker in. We hebben Excelsior bij NAC in de gaten gehouden. Bij 1-1 en hun kansen op 1-2 gingen we rekenen. Vijf of zes goals hadden we dan nodig, mocht het op doelsaldo zijn aangekomen. We hebben karakter getoond en zijn er vol voor blijven spelen. Gelukkig wilden sommige jongens nog wel wat goals maken.’ Een van die jongens was Besuijen, die er nog twee inprikte. ‘Ik las het op mijn telefoon’, blikt hij terug op de puntenstraf. ‘Een extra motivatie, noem het zo maar. Wij laten ons niet klein krijgen, door niemand.’

 

De periodetitel moet in ieder geval sportief rust geven. Brood won met NEC en NAC al eens een eerste periodetitel en weet als geen ander wat dat betekent. ‘Ja, dat je ook in een dip terecht kan komen en wedstrijden kan gaan verliezen. Maar dan heb je wel dat play-offticket op zak. In feite is vanaf nu de voorbereiding op de play-offs begonnen, maar wij willen bovenin blijven meedoen. Dat zal moeilijk zat worden. Gezien de onzekere situatie én dat andere ploegen met meer mogelijkheden ingespeeld raken. Ik hoop dat we nog vrijer kunnen spelen nu we dit hebben bereikt. Het doet wat met iedereen. Met de club, met de ploeg en ook met mij. Dat mag je gerust weten. Ik zie dit als mijn team en als ik dan tegen Roda JC en MVV dingen terugzie die we trainen en waar we het over hebben, dan kan ik daar oprecht van genieten.’

 

 

Achtbaan van emoties

De periodetitel kwam in opnieuw een tumultueuze week. Eerst effectueerde de KNVB dus de zes punten in mindering, een dag na het winnen van de periodetitel bezocht een deel van de selectie en technische staf de uitvaartdienst van supporter Dani in het Cars Jeans Stadion. ‘Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar’, weet ook Brood. ‘Ik vond het heel bijzonder. Vorige week al tegen Roda JC toen we afscheid namen. Sommige jongens hebben met hem gespeeld, iedereen kende hem. Hoe die ouders er ook mee omgingen...

 

Ongekend en ontzettend knap, diep respect heb ik daarvoor. Je moet je ook eens voorstellen hoe dat is voor een voetballer van 21 dit mee te maken. Heel heftig. Dat is het voor óns al, laat staan voor die jonge gasten.’ Ook op Besuijen heeft het diepe indruk gemaakt. ‘Zo jong, man. Vorige week liepen we met hem op het veld, nu is hij er niet meer. Hoe gek het ook klinkt, het heeft ook energie gegeven. Deze periodetitel is voor hem.’

 

Besuijen bevindt zich, net als velen, in een achtbaan van emoties. Als voetballer in Den Haag eigenlijk al maanden. Hij maakte de degradatie mee en viert nu het feestje. ‘Eindelijk wat te vieren, we wisten niet eens meer hoe dat moest, bij wijze van spreken. Het is geweldig, we zijn ook echt een groep. Ik voel me lekker in mijn rol. Met een aanspeelpunt als Verheydt voorin is het heerlijk de gaten in te rennen. Ik wil terug naar de Eredivisie. Dit is ander voetbal, je speelt de meest bizarre wedstrijden. Zoals laatst tegen Eindhoven, achterstaan en winnen. Dat is de Keuken Kampioen Divisie. Als voetballer moet je altijd streven naar de Eredivisie. Dat doe ik ook en ik ben niet de enige.’

 

Waar de vreugde in Den Haag ongekende vormen aanneemt, daar overheerste de teleurstelling bij Excelsior. Tot een kwartier voor het einde van speeldag 9 maakten de Rotterdammers – begonnen als koploper – kans op de periodetitel. Die constatering alleen al is natuurlijk opmerkelijk als je je verdiept in het verhaal van Excelsior. ‘Geen tussenjaar’, riep technisch directeur Nick Kersten nog even in herinnering toen hij zijn plek in Breda opzocht, doelend op het interview dat hij samen met algemeen directeur Daan Bovenberg begin dit seizoen gaf. De wederopbouw is in Kralingen in volle gang, met een grondig vernieuwde selectie probeert Excelsior mee te doen in de bovenste regionen. Dat dat nu al lukt, is pure winst. Dat Kersten en Bovenberg vóór het laatste fluitsignaal teleurgesteld hun plek verlieten, is eigenlijk óók pure winst. Niemand had een aantal weken gedacht dat Excelsior deze gouden kans zou krijgen. Als je dan in het zicht van de haven strandt, mag en moet je daar flink van balen. Een dag later zal de trots overheersen en de ingeslagen weg worden vervolgd.

 

 

Net als in Den Haag, waar deze maand een veel belangrijkere strijd wacht. Als de club ook die wint, is de nu behaalde periode nog meer waard. Dan wacht immers aan het einde van het seizoen een serieuze kans op promotie.