Column: Speciale bijverdienste

Speciale bijverdienste van Harry Vos

tekst: Mario van der Ende  

 

 

Vorige week sprak ik met Dick Advocaat over Harry Vos. Dick omschreef hun vriendschap als één ziel in twee lichamen. De boezemvrienden speelden vanaf de pupillen in ADO's hoogste jeugdelftallen en debuteerden onder trainer Ernst Happel bijna gelijktijdig in het eerste elftal. Harry, die in 2010 op 63-jarige leeftijd overleed, stond bekend als een uiterst rustige, bedachtzame nette vent met droge humor.

 

Die verre van materialistisch was, maar ooit de gehele ADO-selectie verstomd deed staan toen hij met een nieuwe Honda-800 tweepersoonssportauto kwam aanrijden.

 

 

Vos was in Het Zuiderpark vijf seizoenen vaste keus, won met ADO in 1968 de KNVB-beker, totdat PSV hem een niet te weigeren contract aanbood. Door de autoritaire aanpak van trainer Kurt Linder, de eenzaamheid in zijn vrijgezellenflat en het gebrekkige bestaan als fullprof was Vos' verblijf in Eindhoven van korte duur. Harry stopte met profvoetbal, hield zijn conditie op peil bij DWO in Zoetermeer en verlegde zijn aandacht naar zijn tabaksgroothandel en de sigarenzaak aan de Herman Costerstraat die hij samen met zijn moeder runde.

 

 

Happel, inmiddels trainer van Feyenoord, was zijn toplinksback niet vergeten en haalde Vos naar De Kuip. Zes succesvolle seizoenen volgden en dat hij in de definitieve selectie voor het WK'74 werd opgenomen was voor insiders geen verrassing. Harry stopte op zijn dertigste als prof omdat hij bang was dat zijn lichaam slijtage zou gaan vertonen. Hij kon terugkijken op een rijke carrière en wist drommels goed dat hij met iets meer fanatisme en onvoorwaardelijke beleving nog meer had kunnen bereiken. Daar hadden zijn trainers ook jaren op gehamerd.

 

 

Maar Vos hoefde de beuk er niet in te gooien. Hij had altijd meer oog voor de bal dan voor zijn tegenstander en met zijn inzicht, techniek en handelingssnelheid kwam hij zelden in de problemen. Enkelen weten dat Harry op een speciale wijze wat geld bijverdiende. Met nieuwe medespelers sloot hij weddenschappen af dat hij in zijn eigen neus kon bijten. Nadat de inzet was bepaald haalde Vos zijn kunstgebit uit zijn mond, waarna hij het stuk acryl, zonder een spier te vertrekken, op zijn neus plaatste.