Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 08-10-2008 11:05:00

Bij een grote stad als Den Haag hoort .......

een grote voetbalclub

Geen club toont zo treffend de willekeur van het voetbal als ADO Den Haag. Nog geen jaar geleden op sterven na dood, nu een opgewekte middenmoter in de eredivisie – daar lijkt het in elk geval op.

Over dat dieptepunt presenteerde een commissie onder leiding van politicus Klaas de Vries maandag een rapport dat zich laat lezen als een leerzaam lesje voor gemeenten die de ambitie hebben topsport te realiseren. Dat lesje, door de gemeente zelf besteld, vindt zijn oorsprong rond de eeuwwisseling als Den Haag af wil van het imago een slaperige provinciestad te zijn.

Grootstedelijke plannen werden ontvouwd, onder meer de ontwikkeling van een eredivisieclub op niveau met een dito stadion. ‘Het idee was: bij een grote stad hoort een grote club’, aldus De Vries.

Met dat stadion is het wonderwel goed gegaan. Het oog van een hoge ambtenaar viel bij toeval op een perceel grond langs de A12. Hij parkeerde zijn auto en telde in voetstappen de mogelijkheden van een voetbalstadion uit. Het paste ‘met een schoenlepel’. De realisering is binnen het budget gebleven en achter het Prins Clausplein heeft Den Haag er met dat stadion een indrukwekkend baken bij gekregen.

Maar de club die de grootstedelijke allure moest uitdragen, verging het minder goed. Bij de opening van het stadion in 2007 was ADO Den Haag een eerstedivisieclub geworden. Met het beschikbare budget leek een snelle terugkeer op het hoogste niveau alleszins mogelijk. Maar het elftal wilde niet op gang komen en de promotie, via de nacompetitie, was een kwestie van veel geluk en weinig wijsheid.

Achter de schermen dreigde 2007 helemaal een desastreus jaar te worden. In mei klopt ADO Den Haag twee keer uit geldnood aan bij de gemeente. Aanvankelijk ging het om een lening van 6,5 miljoen euro en dat verzoek was voorzien. Dat gold echter niet voor een tweede tekort van 3,5 miljoen euro. In de hoop dat de clubleiding daarvoor zelf een oplossing vond, hield wethouder Dekker van Sport de nieuwe schuld voor zich. Maar die oplossing werd niet gevonden.

Op het daaruit voortvloeiende schimmenspel heeft de commissie de meeste kritiek. Dekker durfde niet het ene bedrag bij het andere op te tellen. Het imago van de club (treurigstemmend voetbal en aanhoudend supportersgeweld) was zo slecht dat de wethouder vreesde nul op het rekest te krijgen. Maar een maand later moest Dekker de aanvullende lening toch voorleggen aan de raad.

Voor de oppositie in de Haagse gemeenteraad was dat maandag al reden om Dekkers positie als wethouder aan de orde te stellen. Hij heeft immers informatie achtergehouden.

De onderzoekscommissie legde bij haar presentatie echter de nadruk op de gang van zaken en de daaruit te trekken lessen. In eerste instantie had Den Haag immers de ambitie uitgesproken een gerenommeerde voetbalclub te willen huisvesten. Maar in het zicht van de haven leek dat voornemen een blok aan het been te zijn. Klaas de Vries: ‘Alsof je aan een marathon begint en in de laatste kilometer besluit het bijltje er bij neer te gooien.’

De gemeente had het nooit zover moeten laten komen, volgens De Vries, en er veel meer bovenop moeten zitten. ‘Men was bang om te dichtbij te komen. Maar een gemeente die een dergelijke doelstelling uitspreekt, heeft ook de plicht om de voortgang in de gaten te houden.’

Het had weinig gescheeld of ADO Den Haag had vorig jaar het loodje gelegd. Maar op het moment dat de gemeente haar bemoeienissen wilde staken, stapte investeerder Mark van der Kallen naar voren. In ruil voor een investering van negen miljoen euro is hij nu grootaandeelhouder van de club.

Wethouder Sander Dekker trok na het exposé van De Vries het boetekleed aan, ‘Met de kennis van nu’ had Dekker het heel anders gedaan. Hij wil nu zo snel mogelijk de banden met ADO Den Haag aanhalen. ‘We moeten de opgaande lijn vasthouden.’

De vraag is of dat lukt. Van der Kallen heeft vorige week bij de gemeente melding gedaan van ‘onvoorziene tegenvallers’. Volgens de richtlijnen van Klaas de Vries bracht de wethouder ze meteen in de openbaarheid, maar hij wilde niets zeggen over aard en omvang.