Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 15-05-1975 10:14:00

Balkonscène gelukzalig ogenblik voor spelers

Hij stond wat achteraf, met glimmende pretogen onder een grote bos krullen. Zijn jasje hing achter hem keurig over de rugleuning van een stoel, terwijl hij met een voldane grijns de ene hap na de andere in de mond stak van de schotel die er zo fraai opgemaakt had uitgezien.

Door Frank Werkman

Tussen een vork vol huzarensalade en een slok jenever in meldde hij opgetogen: "Als m'n ouders dit horen lachen ze zich rot. Morgen moet ik weer naar school, maar ik ga hier voorlopig nog niet weg". De klok wees reeds ver na het middernachtelijk uur. Het zich tegoed doende supportertje van FC Den Haag was één van de weinigen die zich naar binnen had kunnen wringen toen lang daarvoor de bus met spelers en echtgenotes onder luid gejuich van nog in opmerkelijk grote aantallen samengestroomde Hagenaars bij het raadhuis aan de Javastraat arriveerde.


In de menigte die zich verdrong voor de smalle deur, waarnaast enige dienaren van Hermandad hadden postgevat om niet-welkome lieden de weg te versperren, had hij kans gezien de officiële ruimte te bereiken en toen hij een-maal onder de genodigden was deinsde niemand er over hem er weer uit te zetten. Ook de van een lange rood-witte sjaal voorziene enthousiasteling, die zich al om elf uur — bijna een uur voordat de spelers arriveerden — voor het toen nog vrij rustige raadhuis had opgesteld kon rustig en ongestoord een bord aan: scheppen van het koude buffet dat het gemeentebestuur ijlings had laten aanrukken. Temidden van coryfeeen uit de nationale en Haagse voetbalwereld viel hij weliswaar behoorlijk op, maar het deerde niemand.


Al vóór de bejubelde aankomst van de voor de sensatie verantwoordenlijke voetballers in de Javastraat feliciteerde iedereen iedereen. Terwijl op de trottoirs rond het voormalige stadhuis zich langzamerhand meer mensen begonnen te verzamelen, daartoe aangespoord door een oproep via de overigens in nieuwsvoorziening schromelijk tekort schietende radio. beende wethouder Piet Vink door de gang van het raadhuis. "We zaten in een vergadering", vertelde hij. "Maar toen we de uitslag hoorden, was het met vergaderen gauw gedaan en zijn we hierheen gekomen. Het is een groots moment. Eindelijk een succes voor de club". De grondlegger van de gisteravond zo succesvolle Zuiderparkbrigade glom. Als er iemand blij was met liet behaalde resultaat was het wel Piet Vink. die verheugd vaststelde dat de binnenkort in de gemeenteraad te behandelen garantielening van 125.000 gulden nu een goede kans maakt erdoor te komen. De Cupzege van de na zo veel moeilijke momenten tot stand gekomen fusieclub en de in allerijl op poten gezette receptie deed Piet Vink nog de verzuchting slaken: "Het lijkt wel of alles hier 's nachts moet gebeuren".


Inmiddels had een toegelopen beer de wethouder kond gedaan van het feit dat de bus met spelers en ega's om kwart over elf uit Rotterdam zou vertrekken en een half uur later ten stadhuize zou arriveren. De schuchtere menigte in de Javastraat had intussen forse uitbreiding ondergaan.

Met de minuut voegden zich meer opgetogen Hagenaars bij de mannen van het eerste uur. De groep aanhangers nam zelfs nog lang voordat de helden hun entree zouden doen dermate toe dat het geenszins overbodig bleek dat de gemeente te elfder ure dranghekken had laten aanrukken. Terwijl gemeente-employees zich occupeerden met het plaatsen van deze attributen reden auto's af en aan om versterkingen voor de inwendige mens af te leveren. Zo konden enige horeca-ondernemingen op het late tijdstip nog goede zaken doen door een flink aantal kratten pils te bezorgen, gevolgd door dozen met glazen en fors uitgevoerde salades, Enige lieden liepen eveneens bedrijvig rond om geluidsapparatuur in stelling te brengen

Mensenmassa
Meer dan evenredig met de toeneming van de mensenmassa bulten de deur groeide de belangstelling binnen de muren van het raadhuis. Handen werden geschud en naarmate de minuten verstreken bestegen meer "hoogwaardigheidsbekleders" de trappen.

De overijlde organisatie van de hele ceremonie was er debet aan dat de aanwezigen lang op hun verfrissing moesten wachten, maar iedereen had begrip voor de situatie. De stemming was jolig en die werd er buiten met het arriveren van de eerste tram met Rotterdamgangers nog beter op. Jeugdige aanhangers drapeerden vlaggen op straat en het schaarse verkeer had moeite om zich een weg te banen. De politie beperkte zich tot toekijken. Maar toen vanuit de richting Plein 1813 fors claxongeluid aankondigde dat de lang verbeide bus in aantocht was nam het enthousiasme in omvang toe. Terwijl de bus zich moeizaam langs de stoeprand manoeuvreerde, omzoomd door opgewonden supporters kwam de Sterke Arm in actie. Gepoogd werd een menselijke afzetting te creeren, die ervoor moest zorgen dat de spelers zonder al te veel hinder binnen kwamen. Dat lukte inderdaad, hoewel niet kon werden voorkomen dat enige gladde jongens mee door de deur glipten. Bodes, geassisteerd door de alom tegenwoordige wetsdienaren slaagden er overigens ternauwernood in de tussendeuren te sluiten voor de hele horde supporters de belegerde vesting stormenderhand zou nemen.
 
Geweldig
De helden waren binnen en het feest kon beginnen. Blije gezichten en opgetogen stemmen alom. "Dit maakt alles goed", had voorzitter Herman Choufoer kort tevoren nog opgemerkt. "Het C-team kampioen en nu dit, het is geweldig".
Ook de voozitter van FC Den Haag word minuten later opgenomen in de menigte mensen die zich vervolgens verzamelde in één van de zalen waar locoburgemeester Nuy het zegevierende team enige lovende woorden toevoegde. "Ik mag geen onwaarheden vertellen", meldde Nuy. "maar we hadden de Beker toch eigenlijk wel verwacht". Een zuinig geglimlach was Nuy's loon, waarna een spontaner reactie ontstond na diens mededeling dat FC Den Haag voor zijn prestatie de Haagse sportpennning kreeg toegekend "We kunnen volgend jaar nog geen kampioen worden", vervolgde Nuy, "maar een plaats bij de eerste drie zit erin. Het jaar daarna wordt FC Den Hang dan kampioen". Waarna een luid gejuich zijn deel was.

Aan den volke
Na de speech van de loco-burgemeester toog het hele spelersgezel schap naar een hogere etage om zich met aan den volke te presenteren. Na deze voor sommige andere Nederlandse voetballen inmiddels misschien wat obligate maar voor de Haagse spelers gelukzalige balkonscène nam het ongedwongen deel van de ontvangst een aanvang. Glazen en borden werden vervolgens met smaak geledigd, terwijl een vrolijk muziekje voor de entourage zorgde. Toen de zalen begonnen leeg te lopen stond het kleine supportertje nog steeds aan het eind van de eens fraai gedekte tafel. De blik in zijn ogen sprak boekdelen. Ook hij had een onvergetelijke avond meegemaakt