Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 21-05-2003 20:50:00

'Alsof mijn moeder het zo heeft gewild'

 

door René Dons

Mario van Heiningen was een beetje in de vergetelheid geraakt. De linksachter speelde vorig seizoen nog 28 wedstrijden in de hoofdmacht, maar kwam dit jaar niet aan de bak. Door de schorsing van Carrilho speelt Van Heiningen vanavond na een bizarre week de mooiste wedstrijd van zijn leven.

Mario van Heiningen: 'Door de ziekte van mijn moeder ben ik het voetbal wel gaan relativeren.'

LEIDEN | Dinsdag, op de dag dat zij 53 jaar zou zijn geworden, werd zijn moeder gecremeerd. Een periode van vier jaar van angst, onzekerheid en een onmenselijk lijden werd afgesloten. Het weerhoudt Mario van Heiningen er niet van om drie dagen later de kampioenswedstrijd met ADO Den Haag tegen Veendam te spelen. De 26-jarige verdediger verheugt zich zichtbaar op dat duel van vanavond: "Het is alsof toeval niet bestaat."

"Mijn vader en mijn moeder zijn altijd enorm bij het voetbal betrokken geweest. Ze hebben mij acht jaar lang naar de trainingen en wedstrijden van Ajax gebracht. Ik heb op de gekste tijden gegeten. Altijd had mijn moeder een warme hap voor mij klaar. In 1999 werd ik tijdens mijn vakantie door mijn vader gebeld. Ik moest direct naar huis komen, want mijn moeder zou nog maar kort te leven hebben. Ze had long * * * * * * en longemfyseem, wat niet operabel was. De levensverwachting was drie maanden zonder chemokuur en twee jaar met. Ze heeft het vier jaar vol gehouden. Ze heeft de doktoren van het ziekenhuis versteld doen staan."

"Haar overlijden vorige week donderdag was triest, maar het was ook een bevrijding. Ze hoeft nu niet meer te lijden. Ik hoop dat ze het nu goed heeft. Ik heb die donderdag en de dag erna niet getraind, maar ik zat zondag tegen Go Ahead Eagles wel op de bank. Als de trainers mij nodig hadden gehad, dan was ik ingevallen. Alleen als we kampioen waren geworden, dan had ik het feest wat ingetogener gevierd. In Deventer kreeg Mirano Carrilho een rode kaart, waardoor hij tegen Veendam geschorst is. Daardoor mag ik nu weer spelen. Ik ben oprecht blij. Het is alsof mijn moeder het zo gewild heeft. Ze volgde het voetbal nog nauwlettend, al heeft ze mij bij ADO Den Haag nooit meer in een stadion zien spelen. Ze volgde wel alles via TV West."

"Door de ziekte van mijn moeder ben ik met andere ogen naar de wereld gaan kijken. Je hoort zoveel mensen klagen, maar die hebben helemaal het recht niet. Ik heb de afgelopen jaren 24 uur per dag de angst gehad dat mijn moeder dood zou gaan. Dat is pas erg. Het voetbal ben ik daardoor wel gaan relativeren. Ik speel dit seizoen niet in de basisopstelling. Mijn rol is bescheidener dan ik zou willen, maar dat kan mijn humeur niet verpesten. Ik weet dat ik als betaald voetballer een bevoorrecht mens ben. Ik heb vorig seizoen geen enkele training bij ADO Den Haag gemist en dit jaar ben ik alleen een paar dagen ziek thuis gebleven rond de bekerwedstrijd tegen RKC Waalwijk."

"De trainers en de spelers hebben de afgelopen maanden ontzettend met mij meegeleefd. Bij de crematie was er een bloemstuk van ADO Den Haag en er waren veertien mensen van de club, terwijl ik op hooguit drie spelers had gerekend. Ook de trainers Rinus Israel, René Stam, Raymond Atteveld en teammanager Paul van Lith waren bijvoorbeeld aanwezig. Van de spelersgroep waren tien man gekomen, van wie velen met hun partner. Die belangstelling heeft mij goed gedaan."

Leed

"Ik heb inmiddels ook begrepen dat ik vrijdagvond de vervanger van Mirano Carrilho mag zijn. De trainers vinden dat ik mij altijd positief heb opgesteld, ondanks het leed dat mijn familie en ik de afgelopen jaren te verwerken hebben gekregen."

Mario van Heiningen, die in de jeugd samenspeelde met Mario Melchiot, Parick Kluivert en Clarence Seedorf, werd op zijn zeventiende jaar bij Ajax weggestuurd. De linkspoot werd te licht bevonden. Daarna speelde hij zeven jaar bij UVS. "Ik was nog maar acht toen ik bij Ajax kwam. Ik heb de hoogste elftallen doorlopen. Ik heb fantastische wedstrijden en toernooien gespeeld. Ik ben op veel plaatsen in het buitenland geweest. De mededeling van Ajax dat ik na acht jaar weg moest, kwam hard aan. Alsof mijn wereld instortte. Het betaalde voetbal had ik bij UVS al lang uit mijn hoofd gezet, totdat ik twee jaar geleden op een zaterdagochtend na mijn werk thuiskwam en mijn moeder lachend in de woonkamer op bed lag. Ze kon toen al geen trappen meer lopen. Ze liet mij de brief zien met het embleem van ADO Den Haag. Ik zei toen: 'het feest gaat weer beginnen.' Ik werd uitgenodigd voor een proefwedstrijd en even later kon ik zelfs een contract tekenen. Een droom kwam alsnog uit."

"Het eerste jaar in het betaalde voetbal ging uitstekend, totdat Mirano Carrilho in de slotfase van de competitie op mijn positie kwam te spelen. Dit seizoen ben ik niet of nauwelijks in beeld geweest. Als je dan de mooiste wedstrijd van de competitie mag spelen, dan is dat fantastisch. De dood van mijn moeder zal mij er niet van weerhouden om vrijdagavond bij een overwinning op Veendam het kampioensfeest te vieren. Mijn vader zit samen met een goede vriend op de tribune. Tot voorheen ging hij na de wedstrijd altijd direct naar huis, maar nu zal hij ook wel even blijven."