Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 17-03-2011 08:18:00

'Als m'n zoons scoren, kan ik wel huilen van geluk'

Groenteboer Willem Verhoek is de vader van twee voetballers die dit seizoen volop in de belangstelling staan: Wesley Verhoek (24) bij ADO Den Haag en John Verhoek (21) bij Stade Rennes.

door WOUTER SCHEEPSTRA

Het gaat goed met jouw zonen…
Ik was in januari met een groep Hagenezen op wintersport in Gerlos, toen ik hoorde dat Stade Rennes belangstelling had voor John. Het is een droomtransfer: van eerstedivisieclub FC Den Bosch naar de Franse topclub Stade Rennes. En Wesley draait natuurlijk een droomjaar bij ADO Den Haag.

Je vloog voor de perspresentatie van John met een groot deel van je familie naar Frankrijk…
Bij FC Den Bosch kwamen er hooguit drie fotografen van de lokale krant, bij Stade Rennes stond het helemaal vol. Als je zoon bij zo’n club gepresenteerd wordt, word je emotioneel. Dan houdt hij zijn nieuwe shirt omhoog, bijt hij even op zijn onderlip en zie ik hem denken: ‘Pap, hoe is het nou mogelijk dat ik hier sta?’ Ik ben tijdens die presentatie even weggelopen, anders was ik volgeschoten. Yolanda, mijn vrouw, heeft dat nog erger. Die zou hem bij wijze van spreken
midden in die presentatie een paar zoenen willen geven.

Jouw leven draait om voetbal en fruit?
Ik zit al m’n hele leven in het fruit - en Yolanda bracht John en Wesley vroeger elke dag naar de jeugdtrainingen van ADO Den Haag. Samen met mijn broers heb ik een familiebedrijf. We leveren groente en fruit aan horeca, verzorgingstehuizen en
ziekenhuizen als Westeinde. John en Wesley hebben ook voor het bedrijf gewerkt. Mijn andere zoon, Willem, doet dat nog
steeds.
Ik werk altijd ’s nachts, van 00.30 tot 10.30 uur. Ik ben een echte handelsman; ik koop de groente en fruit ‘s nachts in bij
het Forepark, een groothandelsplaats waar ook veel marktkooplui van de Herman Costerstraat komen.

Word je daar aangesproken op de prestaties van Wesley bij ADO Den Haag?
Dat gaat op z’n Haags, we zijn net ouwe wijven onder elkaar. Dit seizoen is het allemaal positief. Daarvoor was dat wel anders. (Lachend) Dan werd er na een slechte wedstrijd van Wesley gezegd: ‘Heb hij bonje met z’n wijf gehad?’ Of: ‘Was hij dronken de dag ervoor?’

Ga je naar alle wedstrijden van je zoons?
We zijn bij elke thuis- en uitwedstrijd van Wesley. En we zien alle thuiswedstrijden van John in Frankrijk, dat is 835 kilometer rijden. Voordat de wedstrijd begint, steekt Wesley altijd even een duimpje naar ons op. John doet dat ook.

Je zonen zien scoren, dat is het mooiste wat er is. Toen Wesley vorige maand in de blessuretijd de winnende goal tegen PSV
maakte, kon ik wel huilen van geluk. Ik zat op dat moment met Yolanda en acht stellen uit Den Haag, vooral marktkooplui, in
een vak vol fanatieke PSV-supporters. Die kaarten waren geregeld door John de Jong, een Haagse oud-profvoetballer die nu
scout is bij PSV. Ik juichte voor m’n kind, maar daar waren die PSV-supporters het niet mee eens. Een paar honderd man
wilde met me vechten. We zijn toen onder begeleiding van acht à tien PSV-stewards uit dat vak gehaald. Ik vond het geen bedreigende situatie, want ik ben voor niemand bang. Als ik niet mag juichen voor mijn kind, hoef ik nooit meer naar het voetbal.

Bij het huis van jou en Yolanda is het een zoete inval…
Onze keukentafel is een ontmoetingsplaats, vooral voor de voetbalwereld en marktkooplui. Als Wesley - die samen met z’n vriendin Mandy bij ons woont - nu met tien vrienden zou thuiskomen, krijgen ze van Yolanda allemaal te eten. Bij ons thuis vind je het echte Haagse gevoel. Dat draait om gastvrijheid, geen geheimen voor elkaar hebben en direct en eerlijk zijn. Lief en leed met elkaar delen, dat is Den Haag. Yolanda en ik hebben die gastvrijheid allebei van huis uit meegekregen. Zo was het huis van mijn moeder in Bezuidenhout een begrip. De jongens van de reiniging, iedereen die langskwam, kreeg er een lekker bakkie.

Bij het afscheidfeest van John stonden er zeventig, tachtig mensen onder de partytent in onze tuin. ADO Den Haag-voetballer
Lex immers had Matsoe Matsoe van Oh Oh Cherso meegenomen. En Sterretje heeft nog gezongen.

Jij houdt zielsveel van Den Haag…
Ik moet Den Haag zien. En Wesley en John eigenlijk ook.

Had John wel naar Frankrijk moeten gaan?
Ik heb tegen John gezegd: ‘Je mag ook bij FC Den Bosch blijven, je blijft me even lief.’ Maar als je zo’n kans krijgt… Als ik met Yolanda aan de keukentafel zit, heeft ze moeilijke momenten. We hebben elke dag contact met John. Dan zegt hij: ‘Ik hou van jullie, hè’. Mijn zonen zijn hele kerels, geen doetjes, maar ook lieve jongens.

Kun je, nu je zoons zo goed presteren, stoppen met werken?
Wesley heeft al eens gezegd: ‘Pap, als ik een hele mooie transfermaak, moet je er toch aan gaan denken om rustig aan te doen.’ Maar ik wil niet dat m’n zoons me financieel ondersteunen. Ik dop mijn eigen boontjes wel, dat heb ik altijd gedaan.