Alberg symbool voor opgeleefd ADO Den Haag

Hagenaars verder uit de zorgen dankzij werklust en goals van buitenspeler.

En weer was daar Roland Alberg. Weer was hij, ditmaal met een doelpunt en een assist, beslissend voor ADO Den Haag. Dat door de gelukkige zege op FC Groningen (2-1) verder uit de degradatiezorgen is. Vier doelpunten op een rij maakte hij, maar vooral met zijn werklust staat Alberg symbool voor de metamorfose die de Hagenaars ondergaan.

 

 

door Daniël Dwarswaard

 

 

Henk Fräser was nog assistent van hoofdtrainer Maurice Steijn toen hij een paar maanden terug de confrontatie zocht met Roland Alberg. Op het trainingsveld liet Fräser merken dat Alberg te weinig deed als hij de bal niet heeft. Omschakelen, meters maken, hard worden. Dat verlangde Fräser van de speler, die vlak voor het verstrijken van de transferdeadline werd opgepikt bij het Turkse Elazigspor.

 

 

“Een klein akkefietje”, noemt Fräser het zaterdagavond na de overwinning op FC Groningen. Een akkefietje ook dat in zijn ogen heel normaal is op het trainingsveld. Maar blijkbaar dus wél nodig. "Ik denk niet dat Alberg mij perse nodig heeft hoor,”  zegt Fräser. “Maar als profvoetballer moet je pijn kunnen lijden. We weten allemaal dat Alberg waanzinnig kan voetballen. Techniek, spelinzicht: dat heeft hij allemaal. Maar daarmee red je het niet. Juist omdat zijn zwakke punten zijn verbeterd, komen zijn sterke punten nu naar voren:'

 

 

Wie Alberg zaterdag zag spelen, snapt dat de boodschap is overgekomen. ADO had geluk dat scheidsrechter Reinold Wiedemeijer twee grote fouten maakte. Hij zag een handsbal van Alberg over het hoofd en onthield Groningen daarmee een penalty. En hij gaf ADO juist een strafschop cadeau, toen Alberg buiten het strafschopgebied werd vastgepakt door Eric Botteghin.

Maar met een benutte penalty en een gevoelige assist op de winnende goal van Dion Malone was Alberg de man van de wedstrijd. Hij scoorde alweer voor de vierde keer op een rij. Maar misschien wel belangrijker keer op keer trok hij een sprint om de opkomende Groningers af te stoppen.

 

 

In bredere zin staat Ronald Alberg symbool voor het opgeleefde ADO Den Haag. Fräser verloor nog niet (deed geen andere ADO coach hem ooit na) in zijn eerste zes wedstrijden. Alberg lijkt te beseffen wat er wordt gevraagd om ADO in de eredivisie te houden. Dat geldt ook voor zijn ploeggenoten. Het is die houding waaraan het eerder in dit turbulente seizoen zo schortte. De spelersgroep was te goed om te degraderen, klonk het steeds uit de monden van de spelers. Eindelijk lijken die woorden te worden waargemaakt.

 

 

De introverte Alberg zelf praat niet zoals hij de laatste weken voetbalt. Uit zijn mond geen wilde uitspraken of borstklopperij. Natuurlijk is hij blij met zijn eigen prestaties. Maar meteen wijst hij netjes op de teamprestatie. „Zeker als je ziet waar we vandaan komen. Het is een moeilijk seizoen. We stonden achttiende, Maurice Steijn werd ontslage. Dat we nu zo'n reeks neerzetten is daarom extra mooi."

 

 

Alberg is niet het type speler (soms geniaal, soms flegmatiek) waar de Haagse supporters bij voorbaar voor op de banken gaan. Die scepsis lijkt inmiddels door zijn goede spel verdwenen. Voor 1 april kan ADO zijn aflopende contract met 2 jaar verlengen. Het lijkt logisch dat de club die optie licht. Alberg: “Ik heb nog niets gehoord, maar wil hier graag blijven." In de eredivisie natuurlijk. Die mogelijkheid is weer een grote stap dichterbij gekomen.