Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 12-10-2009 19:30:00

'Advocaat wordt mediageniek op zijn oude dag'

Eerst even een beeld schetsen van hoe er bij de Belgische voetbalbond gewerkt wordt. Of beter: hoe daar niet gewerkt wordt.

Column / Simon Zwartkruis

Een maand of vijftien geleden stond ik met klapperende oren tegenover Jan Vertonghen en Thomas Vermaelen. Het was zomer, de Belgische olympische ploeg stond op het punt de voorbereiding op de Spelen in China te beginnen, maar eerst moesten de twee verdedigers nog een paar dagen bij Ajax meetrainen. Na één van die trainingen in Amsterdam vroeg ik Vertonghen en Vermaelen wanneer ze zich later in die week bij hun nationale ploeg moesten melden.

Ze hadden geen flauw benul. 'Wisten we het maar, we hebben nog steeds geen schema binnen', zei Vermaelen. 'Dat zou best handig zijn, met de Olympische Spelen voor de deur', schamperde Vertonghen. Toen ik mijn verbijstering te boven was, vroeg ik of deze gang van zaken gebruikelijk was bij de Belgische bond. In koor antwoordden ze: 'We zijn niet anders gewend.'

Dit is de wereld die Dick Advocaat vorige week is binnengestapt. Een wereld waarin de beste Belgische voetbalgeneratie sinds decennia pal voor de start van een olympisch toernooi nog onwetend is over het reisschema en de wijze van voorbereiding. Het is een regelrecht wonder dat ze het daar, onder fysiek loodzware omstandigheden, tot de halve finale hebben geschopt.

Na terugkeer in Brussel werden de Jonge Duivels linea recta naar het bondsbureau vervoerd, waar ze mochten aanhoren hoe de voetbalbestuurders hun aandeel in het succes claimden. Met dergelijke narcisten krijgt de nieuwe bondscoach van de Rode Duivels te maken de komende jaren. Het wekt dan ook geen verbazing dat alle hoop van de Belgische internationals is gevestigd op de gestructureerde en kordate werkwijze van Dick Advocaat.

De nationale A-ploeg zucht niet alleen onder de lakse leiding op de bondsburelen, binnen de selectie is de chaos nog vele malen groter. Het nationale keurkorps wordt verscheurd door onderlinge twisten. Er is een groep spelers die serieus werk wenst te maken van interlandvoetbal en er is een groep die de nationale ploeg als vakantieparadijs ziet, zoals Vertonghen me onlangs vertelde.

De wrevel die dat intern heeft opgeleverd, leidde tot een desastreuze WK-kwalificatiereeks, die nog zo hoopvol was begonnen met een prachtige wedstrijd tegen Europees kampioen Spanje. Tegen het eind van de rit was zelfs Armenië een berg te hoog. Vol verwachting werd vorige week daarom uitgekeken naar de eerste selectie die Advocaat had samengesteld.

De Haagse coach stelde zijn Belgische gehoor tijdens de persconferentie niet teleur. 'Advocaat met grove borstel' kopte Het Nieuwsblad de volgende dag. Met die borstel had de nieuwe bondscoach onder meer de aanvoerder uit zijn selectie geveegd. Timmy Simons, te bleek in spel en karakter, de kapitein die nimmer opstond toen zijn nationale ploeg verdeeld raakte, die kan na 74 interlands het landenvoetbal voorlopig uit zijn hoofd zetten.

Ook Anthony Vanden Borre en AZ-verdediger Sébastien Pocognoli werden van de lijst geschrapt. Het was niet alleen de daadkracht van Advocaat die de Belgische pers positief verraste, ook de wijze waarop hij zich presenteerde maakte indruk. Het was later die dag in de perskamer van Anderlecht, voor aanvang van de wedstrijd tegen Ajax, het gesprek van de dag onder Belgische journalisten.

De lofzang op de openheid en humor van Advocaat klonk ons Nederlandse verslaggevers vreemd in de oren. Als bondscoach van Nederland werd zijn mediaoptreden gekenmerkt door achterdocht en verkramping. Die tijden zijn geweest. Op zijn oude dag is Advocaat mediagenieker dan we ooit hadden kunnen bevroeden. Het zal hem van pas komen, tijdens de zwaarste klus uit zijn loopbaan.