w | g | v | p | |||
---|---|---|---|---|---|---|
1 | HEL | 12 | 8 | 3 | 1 | 27 |
2 | DBO | 12 | 7 | 3 | 2 | 24 |
3 | EXC | 12 | 7 | 2 | 3 | 23 |
4 | GRA | 12 | 6 | 4 | 2 | 22 |
5 | VOL | 12 | 7 | 1 | 4 | 22 |
6 | DOR | 12 | 6 | 4 | 2 | 22 |
7 | TEL | 12 | 4 | 6 | 2 | 18 |
8 | EMM | 12 | 5 | 3 | 4 | 18 |
9 | CAM | 12 | 5 | 1 | 6 | 16 |
10 | RJC | 12 | 4 | 4 | 4 | 16 |
11 | ADO | 12 | 3 | 6 | 3 | 15 |
12 | EIN | 12 | 4 | 3 | 5 | 15 |
13 | JPS | 12 | 4 | 2 | 6 | 14 |
14 | JAZ | 12 | 4 | 2 | 6 | 14 |
15 | JAJ | 12 | 2 | 6 | 4 | 12 |
16 | TOP | 12 | 3 | 3 | 6 | 12 |
17 | MVV | 12 | 2 | 5 | 5 | 11 |
18 | VVV | 12 | 2 | 2 | 8 | 8 |
19 | VIT | 12 | 2 | 5 | 5 | 5 |
20 | JUT | 12 | 0 | 5 | 7 | 5 |
Flamengo stond 2 punten los van een drietal achtervolgers; Internacional, Sao Paulo en Fluminense en kon bij winst de 6e titel binnenhalen. Daarmee zou Flamengo dan weer op gelijke hoogte komen met Sao Paulo ten aanzien van het aantal kampioenschappen.
De voorsprong in het klassement was het gevolg van een slippertje van Sao Paulo in de voorlaatste ronde, waar Flamengo optimaal van profiteerde dankzij een versierde en benutte penalty van Leonardo (da Silva) Moura (ex-ADO Den Haag). Ruim een week werd door heel Rio de Janeiro uitgekeken naar deze wedstrijd. Het was immers 17 jaar geleden dat het team met de grootste aanhang ter wereld voor het laatst kampioen was van Brazilie.
In een met meer dan 90.000 fans van Flamengo gevuld Maracanã stadion stond Flamengo voor de opgaaf om gewoon te winnen. Een gelijkspel zou waarschijnlijk niet genoeg zijn, omdat de drie achtervolgers allemaal een relatief eenvoudige wedstrijd hadden, terwijl Flamengo aan de bak moest tegen de nummer 7, Gremio.
Dat Flamengo stijf stond van de spanning was duidelijk zichtbaar. De ploeg oogde zeer nerveus, legde nauwelijks een fatsoenlijke aanval op de mat, en kreeg zelfs in de beginfase de grootste kansen tegen. Flamengo speelde met Adriano (ex Internazionale) in de spits en daar vlak achter Petkovic, die al jaren zijn klasse bewijst in het Braziliaanse voetbal. De grote en sterke spits kwam echter totaal niet in het spel voor. De weinige kansen die zich voordeden waren uit corners of vrije trappen, waarbij de bal enigszins in de buurt van het doel van Gremio kwam. Het was dan ook eigenlijk niet verbazingwekkend dat Gremio op voorsprong kwam. Bij een stilstaande situatie was het uiteindelijk Róberson die de 0-1 liet aantekenen. Maracanã werd doodstil. Te meer omdat op de andere velden wel gebeurde wat de verwachting was: de concurrentie scoorde er op los. Als snel bleek dat Internacional in de virtuele stand bovenaan stond. Doordat ook Sao Paulo begon te scoren zakte Flamengo verder weg op de ranglijst.
Na 9 minuten van stilte in het stadion was daar ineens verdediger David die bij een corner van Flamengo attent was. Adriano claimde eerst nog hands, maar David had geen zin om daarop te wachten. Van dichtbij schoot hij hard in de benedenhoek raak. Het publiek begon er weer in te geloven, wat zijn uitstraling op het rood-zwarte team niet miste. Toch bleven de echte kansen verder uit en gingen de teams met een 1-1 stand rusten.
Het was duidelijk dat de coach van Fla in de rust een eenvoudige boodschap had gegeven aan zijn spelers: zet onmiddellijk druk. Vanaf het eerste fluitsignaal heerste Flamengo en was het wachten op een treffer. Maar die bleef uit, waardoor het publiek begon te twijfelen aan de titel. Adriano was dichtbij een treffer, net als Leonardo Moura die pech had dat zijn vlammende schot geblokt werd door een been van een tegenstander. Halverwege de tweede helft was daar dan eindelijk de bevrijdende treffer van Ronaldo Angelim. Uit wederom een corner kopte hij onhoudbaar in. Een orkaan van lawaai maakte zich meester van het stadion.
Met deze stand was Flamengo kampioen en zouden de overige resultaten er niet meer toe doen. Toch moest er nog ruim 20 minuten gespeeld worden. Angstig lange minuten. Met samengeknepen billen zagen de fans dat Flamengo de score niet verder wist op te voeren, ondanks een paar opgelegde kansen van o.a. Adriano. In de slotfase was het zelfs ineens Gremio dat nog een grote kans kreeg, maar het schot verdween in het zijnet. Toen de scheidsrechter eindelijk het laatste fluitsignaal liet klinken was dat het signaal voor een groot feest in Rio de Janeiro.
Voor Leonardo Moura was het zowieso al een bijzondere dag. Voor de club waar hij zijn jeugdjaren doorbracht, speelde hij in de kampioenswedstrijd zijn 250e duel. Daarnaast is hij voor de derde keer genomineerd als beste verdediger van Brazilië. Een titel die hij de afgelopen twee jaar al voor zich opeiste. Maandagavond 7 december hoort hij tijdens een feestelijk evenement van de CBF (Braziliaanse KNVB) of hij voor de derde keer is verkozen.
Leonardo als jeugdspeler naast zijn grote voorbeeld Zico tijdens een andere kampioenswedstrijd in Maracanã.