Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 07-02-2005 11:38:00

ADO tankt 'goed gevoel'in Turkije

Het was ELF al opgevallen. En trainer Frans Adelaar zei het - zonder iemand anders tekort te doen - zelf ook: wat heeft Ferrie Bodde zich geweldig hervonden de laatste maanden. Na een mindere periode moest hij lange tijd wachten op vrijgekomen plekjes in het elftal.

door Nathalie Nuiten

 

Het was ELF al opgevallen. En trainer Frans Adelaar zei het - zonder iemand anders tekort te doen - zelf ook: wat heeft Ferrie Bodde zich geweldig hervonden de laatste maanden. Na een mindere periode moest hij lange tijd wachten op vrijgekomen plekjes in het elftal. D e vraag was: heeft het grote talent ‘het’ nog? Het antwoord is “ja”. Waar Adelaar hem ook neer zette, Ferrie gaf alles en speelde gewoon goed. Of het nu centraal achterin was of op het middenveld, het maakt hem niet uit. Ferrie Bodde is met recht de meest opvallende ADO-speler van de eerste seizoenshelft.

 

De afgelopen jaren is ADO Den Haag altijd flink versterkt teruggekomen uit het trainingskamp in Turkije. Een kampioenschap in de Eerste Divisie twee jaar geleden en een hele succesvolle tweede seizoenshelft (24 punten) vorig jaar beloven wat voor dit jaar. ELF zag de Haagse selectie in Turkije stevig trainen en wedstrijden spelen die om het ‘echie’ leken te gaan. Zo tevreden als trainer Frans Adelaar was over deze voorbereiding, zo ontevreden was hij over het resultaat van het eerste competitieduel. Drie nul verlies thuis tegen FC Groningen.

 

Een selectie zonder ernstige blessures, die
1. elk moment afscheid lijkt te gaan nemen van de onderste regionen van de Eredivisie,
2. zich in de stralende zon van Zuid-Turkije voorbereidt op de tweede seizoenshelft,
3. voort kan borduren op de goede resultaten van de laatste weken van 2004,
4. duidelijk gegroeid is en alleen nog maar verder kan groeien.
Wat kan een trainer zich nog meer wensen? Het goede spel omzetten in klinkende punten, want dát is waar Frans Adelaar nog behoefte aan heeft. Want daaraan heeft het – vooral in de eerste maanden van het seizoen – nog wel eens ontbroken. Pas in de laatste, donkere weken voor de Kerst, had ADO Den Haag eindelijk eens wat meevallertjes. De late gelijkmaker van Gill Swerts in de uitwedstrijd bij NAC bijvoorbeeld. Maar tot die tijd was het steeds domme pech. Adelaar kan nog precies opnoemen in welke wedstrijden zijn ploeg onverdiend punten heeft laten liggen; een forse lijst! ,,Als het geluk en de pech elkaar dit seizoen moeten opheffen, dan hebben wij nog een hoop punten tegoed.’’
Die felbegeerde punten werden tijdens de opener van de tweede seizoenshelft voor de Hagenezen wederom niet behaald. Ondanks alle goede voortekenen, konden de mannen van Frans Adelaar geen vuist maken tegen FC Groningen. Rechtsback Gill Swerts na afloop: ,,We hadden echt gerekend op punten tegen Groningen, we gingen vol vertrouwen die wedstrijd in. Uiteindelijk werden we gepakt door de counter van de tegenstander, wij hadden het veldoverwicht. Het stomme is dat we mindere wedstrijden hebben gespeeld waarin we meerdere kansen kregen, nu domineerden we maar een echte kans hebben we niet gecreëerd.’’

 

ADO was lekker aan de winterpauze begonnen na de niet ingecalculeerde thuisoverwinning op Feyenoord (2-0). Tijdens het trainingskamp in Turkije leek de roes van deze wedstrijd nog over de spelers heen te hangen. Adelaar: ,,Wij hebben er zelf heel weinig meer over gesproken, ik denk dat het vooral de mensen rond de club zijn, die de uitslag van het duel nog lang koesteren. Voor ons was de winst van die wedstrijd tegen Feyenoord een optelsom van een reeks goede wedstrijden die we daarvoor al hadden gespeeld. Maar nu staat alles in het teken van de tweede seizoenshelft, daar moet álles voor wijken.’’

 

Tijdens de afgelopen zomerstop was het bij ADO Den Haag wekenlang een komen en gaan van proefspelers, die tijdens oefenwedstrijden moesten aantonen een versterking te kunnen zijn. Veelal een onmogelijke opgave; de meesten vertrokken na een paar dagen dan ook al weer. Al die onrust stond het bouwen aan een hecht elftal in de weg. Deze winter wilde de huidige ‘nummer 15’ van de ranglijst dat soort taferelen voorkomen.
Adelaar: ,,Zoals bekend willen we al heel lang een extra spits aantrekken, al beschikken we inmiddels over een aantal jonge spelers die een plek in de aanval kunnen invullen. Van hen kun je nog niet eisen dat ze er elke wedstrijd staan. Maar aan de andere kant wilden we ook absoluut niet meer dat gedoe met al die proefspelers die komen en gaan. De selectie staat en is in kwaliteit gegroeid. Schorsingen of blessures kunnen worden opgevangen en zullen niet voor paniek zorgen. Mocht het alsnog lukken om een spits te halen, dan kan dat alleen maar iemand zijn, waarvan we bij voorbaat weten dat hij bij ons past en kwaliteiten genoeg heeft. Vinden we zo’n speler niet, prima, dan doen we het met de selectie zoals deze nu is. Wij kunnen als organisatie geen risico’s nemen, we gaan écht niet gokken. Als we iets doen, dan zijn we daar honderd procent van overtuigd.’’

 

Tijdens het trainingskamp mochten jonge en talentvolle spelers als Wesley Verhoek, Eljero Elia, Geoffrey Knijnenburg en Peter Jungschläger meereizen naar Turkije om alvast weer wat ervaring op te doen. ,,Oren en ogen open en je voeten laten spreken,’’ is volgens Adelaar het devies voor deze jonkies. ,,Zij moeten - vooral op de trainingen - zoveel mogelijk oppikken van de ervaren spelers. De wedstrijden in de wintervoorbereiding hebben we steeds gespeeld vanuit een min of meer vaste basisopstelling. Die jonge jongens weten dat ze daar nog niet bij horen en dat ze blij moeten zijn met elke speelminuut. Voor spelers die heel dicht tegen een basisplaats aanzitten, is het moeilijker. Uiteraard heb ik begrip voor de teleurstelling bij die jongens, maar alles zal in het teken moeten staan van het resultaat.’’

 

De spelersgroep van ADO Den Haag verbleef begin januari in hotel Kremlin Palace in Aksu, met trainingsvelden op slechts vijf minuten rijden. Terwijl de sponsoren in het naastgelegen hotel genoten van de zon en het zwembad, trainde de selectie keihard.
Voor de wedstrijd tegen de Turken van Rizespor rukte de hele Haagse aanhang uit naar het plaatselijke Football Centre. De spelers waren vooraf gewaarschuwd en sommigen wisten het al uit eigen ervaring: de Turkse semi-topploeg is bikkelhard. Adelaar herkent al snel de Zuid-Europese beleving bij de huidige ‘nummer zes’ van Turkije, dezelfde beleving die hij als trainer eerder ook al meemaakte in Griekenland; binnen vijf minuten waren de eerste woordenwisselingen een feit. Maar het ging verder. “I kill you” beten de Turken de Haagse spelers toe. Een aantal overtredingen stonden gelijk aan heuse aanslagen en bij een discussie over zo’n charge werd Sjaak Polak de luchtpijp dichtgeknepen. Op een dergelijk moment blijkt dat de Haagse spelers binnen de selectie voor elkaar door het vuur gaan en voor elkaar opkomen. Iedereen deed een poging te praten met de te oude en véél te zware Turkse scheidsrechter.
Tevergeefs echter, de wedstrijd bleef grimmig. Uiteindelijk kon ADO alleen maar lachen om de capriolen van de Turken. Verdediger Jan-Paul Saeijs: ,,Ze deden alles om ons uit ons spel te halen, maar wij konden zeggen: “Kijk eens lekker naar het scorebord, 3-1 voor ons.” Gelukkig is niemand ernstig geblesseerd geraakt, want dat had best gekund vandaag.’’
Hoe makkelijk bleek later in het hotel, waar dagelijks een aantal spelers van Rizespor (die ook in Aksu verbleven) zwaar gehavend terugkeerden van het trainingsveld. De heren pakten elkaar dus net zo hard aan als hun tegenstanders. Toch was het gevaar van blessures voor Adelaar geen belemmering om dit soort potjes te spelen. ,,Ik ben wel blij met zulke duels. Door de inzet van die Turken gaat het ineens om het ‘echie’ en dan is het prettig om te zien hoe er voor elkaar gevochten wordt. De scherpte is na een vakantieperiode niet zomaar terug. Maar in dit soort duels wordt je daartoe gedwongen.’’

 

Dat sommige spelers misschien wel té snel dachten al weer goed genoeg te zijn voor de herstart van de competitie, bleek uit het verloop van het thuisduel tegen Stormvogels Telstar begin januari. ,,De wedstrijdbenadering zoals ik dat noem, was niet goed die dag. De jongens dachten er te makkelijk over en dat mag nooit. De 1-1 ruststand drukte de hele groep meteen met de neus op de feiten. Waaraan ik, als trainer, heel duidelijk kan zien hoe zeer we de afgelopen maanden gegroeid zijn, is het feit dat we zo’n wedstrijd vervolgens toch nog weten te winnen (3-1, red.). Na afloop van die wedstrijd zijn we met de gehele selectie en de vrouwen gaan bowlen en steengrillen. Ten aanzien van het groepsproces sloot het trainingskamp daar perfect op aan; we moeten elkaar nóg beter leren kennen, zowel binnen als buiten het veld.’’