Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 28-03-2012 23:45:00

ADO-spits na lange revalidatie terug op veld

Gedeelde smart voor gebroeders Van Duinen

 Door Yorick Roos

  

Een breuk in zijn middenvoetsbeentje zette voor ADO-speler Mike van Duinen (20) een flinke streep door de rekening. De spits stond op het punt om eerste keus in de punt van de Haagse aanval te worden, maar in plaats daarvan volgde een maandenlange revalidatie. Troost was dat hij het niet alleen hoefde te doen, want bizar genoeg liep zijn oudere broer precies dezelfde blessure op. Een terugblik op de laatste loodjes van een bijzonder verhaal.

  

Er zit niet veel tijd tussen de laatste controle in het ziekenhuis en het begin van zijn lessen aan de Haagse Hogeschool. Toch weet Mike van Duinen wat hij in het uurtje tussendoor wil doen. Hij stuurt zijn auto naar het Zuiderpark, vertelt er dat de doktoren geen bezwaren meer hebben tegen zijn terugkeer en dat hij het liefst direct nog het veld op zou willen. 

 

Korte tijd later is het zover. De patiënt Van Duinen is na maanden revalideren weer de voetballer Van Duinen. Het eerste blokje lopen op het veld en zelfs weer even een balletje over een meter of vier trappen. Weer een stap dichter bij de definitieve terugkeer.

 

14 maart 2012

Met een vrolijk lachje en nog ondersteund door krukken komt Mike van Duinen het ziekenhuis Antoniushove binnenlopen. Achter hem loopt zijn zeventien maanden oudere broer Niels, die ook niet soepel loopt. ,,Geloof het of niet, maar we hebben allebei ons middenvoetsbeentje gebroken en ook nog eens kort na elkaar, legt de ADO-spits uit. ,,Hij moest van het veld af bij Oliveo, de amateurclub waar ik ook heb gespeeld. Een week later was ik aan de beurt bij een wedstrijd van Jong ADO, eind januari tegen Jong Heerenveen. Stom toeval, maar wel allebei door een vermoeidheidsbreukje?'

 

Nadat hij zich heeft gemeld bij de balie, wordt Van Duinen binnengewenkt bij de gipskamer. Binnen tien seconde is het blauwe gips wat hem weken heeft gehinderd van zijn voet gesneden. Het stuk gips gooit de broeder in de prullenbak. Nog wat onwennig loopt de Hagenaar voorzichtig steunend op zijn voet naar de controlekamer, waar hij naast zijn broer gaat zitten. „Het was wel gek om allebei met dezelfde blessure rond te lopen, vertelt hij. „We werden in het ziekenhuis al snel herkend. Daar heb je de Van Duinen-broertjes weer, zeiden ze al als wij aan kwamen lopen. Ik had het geluk dat ik wat sneller geopereerd kon worden dan hij. Toch hebben we wel veel steun aan elkaar gehad. Allebei thuis met het been omhoog. Ach, later kunnen we er misschien nog wel om lachen. Het is niet iets wat je vaak hoort!'

 

Na een laatste scan en een röntgenfoto komt de dokter met het goede nieuws. De breuk is goed genezen, waardoor de volgende stap in het herstelproces weer een stuk dichterbij is gekomen. Bevrijd loopt Mike van Duinen het ziekenhuis uit. Zijn broer is al iets eerder vertrokken, nog wel met gips om zijn voet. „Die is binnenkort aan, de beurt, weet de spits".

 

27 maart 2012

„Je wilt altijd dat het sneller gaat dan de planning, maar voorlopig ben ik al heel blij dat ik geen vertraging heb opgelopen;” vertelt Van Duinen. Na zijn tweede dag terug op het veld kan hij voorzichtig vooruit blikken. ,,Ik heb mij altijd vastgehouden aan de laatste wedstrijd van het seizoen. Tegen De Graafschap wil ik eigenlijk wel weer meedoen. Dat kan nog steeds. 

 

Volgende week heb ik nog een controle, als dat allemaal goed is kan ik weer aansluiten bij de groep. Die wedstrijd is iets waar ik in de afgelopen maanden aan heb vastgehouden. Ik hoop dat het zover komt. Ook mijn broer ligt op schema. Hij is ook van zijn gips af en gaat binnenkort weer trainen. Ook wat dat betreft lijken wij op elkaar. We kunnen niet wachten om het veld weer op te gaan.