Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 24-12-1928 16:05:00

ADO speelt kampioens-adspiraties van HFC weg

H.F.C., dat aanvankelijk als een der leidende elftallen werd beschouwd, zakt langzamerhand af en had het tegen A.D.O. al zeer hard te verantwoorden.

Doordat H.F.C. hier het rijk alleen had, was alle aandacht op den strijd tegen A.D.O. geconcentreerd, temeer, omdat deze Haagsche club zich als een serieus kandidaat voor de kampioenstitel aanmeldt. Eerst konden wij dit moeilijk veronderstellen. Want in het begin bleek het een tamelijk hopeloos geval met de groen-rooden. Hierbij dient opgemerkt, dat de thuisclub geweldig hard van stapel liep, de tegenpartij finaal overspeelde, waardoor de Haagsche backs zoo van hun stuk werden gebracht, dat van een solide achterhoede moeilijk sprake kon zijn. Het hokte in de onderdelen, doch dank zij Quax bleef het slechts bij een 2-0voorsprong voor de thuisclub. Die doelpunten werden respectievelijk door Renesse en Kruyt gefabriceerd, terwijl Quax eenige magnifieke saves verrichtte. Met gepaste verwondering vroeg het publiek zich af, of dit nu hetzelfde A.D.O. was, dat de tweede plaats bezette, want eenige goede momenten uitgeschakeld, stelde zelfs de veel geroemde voorhoede teleur. Doch toen Van Eembergen het eerste schaap over het Haagsche brugje had geleid, wilde Wim Tap niet voor hem onder doen en gaf een zeldzaam staaltje van zelfbeheersing. Van de doellijn, waar hij op een vierkante decimeter grond eenige tegenstanders had verlakt, presenteerde hij den bal keurig aan J. v. Soldt, die het vonnis voltrok (2-2).

Met gelijken stand kwam de rust. Hoewel wij toen reeds het ergste voor de thuisclub vreesden, dachten wij nog niet aan zulk een eclatante Haagsche zege. Doch het euvel, dat wij reeds meermalen signaleerden, het gebrek aan uithoudingsvermogen, deed zich ook ditmaal na rust weer gelden, waarbij ook de geweldige "fighting spirit" uit den aanvang absoluut verdwenen was. Weldra kwam A.D.O. dan ook in het voordeel door v. Eembergen. Toch kwam nog een gelijkmakend doelpunt door Renesse, waarbij opgemerkt dient, dat zoowel spelers, als arbiter Kapteyn feitelijk niet goed wisten, ho'e het in zijn werk ging. Renesse kreeg den bal in buitenspel-positie, waarop de scheidsrechter floot, doch de H.F.C.’er zette door een scoorde de bal schijnt tenminste op of over de lijn te zijn geweest. Nog werd het spel niet gestaakt, bleef men luttele seconden in actie, aleer de Rotterdammer stopte, en goal gaf. Daarna kwamen de A.D.0.-aanval en middenlinie pas goed in actie en werd de H.F.C.-defensie op haar beurt overspeeld. Zelfs Wamsteker en Van Haeren begonnen te wankelen en werden speciaal door Wim Tap geheel van de wijs gebracht. Van links en rechts rolden de aanvallen op de Haarlemsche veste aan, waarbij de residentie-bewoners zoo verrassend snel en overdonderend werkten, dat de trotsche H.F.C.-defensie moest capituleeren. Wim en Geer.

Tap zorgden voor de beide volgende goals, terwijl wij het in midden laten voor de zesde tusschen v. Eembergen of J. van Soldt, doch wie ook de eer verdient, hetwas een kranig stukje activiteit. De laatste en zevende goal bleek van den rechtsbinnen.

Op het laatst was er slechts één elftal, dat speelde en dat was A.D.O. Intusschen is het een bittere nederlaag voor de H.F.C.’ers geworden, waarmede tevens alle kampioens-adspiraties in zooverre, die nog mochten bestaan zijn weggevaagd.