Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 19-06-1967 19:05:00

ADO-praeses: voetbal in Amerika is kermis

NICO DE DOELDER TERUG UIT VS

Heeft de voetbalsport enige kans om ook in Amerika populair te worden? Nico de Doelder, algemeen voorzitter van ADO gelooft er (nog) niet in. Teruggekeerd na vier weken San Francisco, Houston, Cleveland en New York is hij tot een belangrijke conclusie gekomen: "Er bestaat in de Verenigde Staten absoluut geen oprechte interesse voor het voetbal. Hier in Nederland is die als het ware aangeboren, in Amerika ziet men een voetbalwedstrijd louter en alleen als een kermisgebeuren, dat zoveel mogelijk geld moet opbrengen’'.

Een gevolg daarvan is dat het spektakel tijdens een wedstrijd belangrijker is dan die wedstrijd zelf. De door Amerika toerende ADO-ers hebben dat in de, tot nu toe zes gestreden duels in het toernooi van de United Soccer Association, de bond die door de FIFA als "echt” beschouwd wordt, duidelijk ondervonden.

Nico de Doelder zegt: "De sfeer, die voor en tijdens een wedstrijd wordt gekweekt door de man die via de geluidsinstallatie toelichting geeft, is zodanig, dat principiële punten van het voetbal min of meer worden aangetast. In de eerste plaats is het de bedoeling, dat in onze uit- en thuiswedstrijden de thuisclub wint. Dat hebben wij steeds gemerkt. In Houston bijvoorbeeld was het een compleet gekkenhuis. De ontmoeting met de Braziliaanse kampioen Bagu had vaak treffende overeenkomsten met een circusvoorstelling.

De speaker gaf niet alleen toelichting op de spelregels, maar schreeuwde het publiek voortdurend toe dat het de thuisclub Bangu moest aanmoedigen. Een en ander ging gepaard met elektronisch vuurwerk op een gigantisch scorebord dat gedurende de hele wedstrijd in bedrijf was. Als de Brazilianen in de aanval waren, werden de woorden "go-go” ("Vooruit!”) geprojecteerd en de 12.000 toeschouwers in het astrodome brulden er dan vrolijk op los. Beging een van onze spelers een overtreding, dan verscheen het woord "out” op het bord en was iedereen van mening dat de betrokkene het veld moest verlaten.

Taferelen
Dat zijn toch taferelen die tijdens een voetbalwedstrijd niet acceptabel zijn. Begrijpelijk vind ik het dan ook dat, mede door de zeer slechte leiding van de absoluut niet capabele Amerikaanse scheidssn grensrechters, de zaak volledig uit de hand loopt. Zeker als er zulke licht ontvlambare voetballers als Zuidamerikanen bij betrokken zijn”.


Ook in voetbalwedstrijden moet dus in Amerika het showelement overheersen, waarbij het maken van doelpunten vanzelfsprekend hoogtepunten zijn. Dat hebben de organisatoren van het toernooi, dat naar schatting zo’n slordige tien miljoen dollar kost, goed begrepen. De premies zijn daar ook helemaal op afgestemd. Als beide elftallen niet verder dan 0-0 komen, is er van een premie geen sprake. Volgens Amerikaanse opvattingen heeft de wedstrijd dan geen rendement opgeleverd.

De velden waarop de naar de Verenigde Staten gelokte Europese semi-profolubs een extra centje verdienen, vormen een hoofdstuk apart. Voetbalterreinen met accommodatie zijn er nog niet. Men beschikt alleen over baseballvelden en daar wordt op gespeeld. "Vaak ligt er midden op het (gras)veld een strook gravel en dat moet je dan maar voor lief nemen”, glimlacht de heer De Doelder.


Thuis
Ondanks de lichtelijk bizarre omstandigheden heeft ADO kwalitatief goede wedstrijden gespeeld. Het Haagse gezelschap voelt zich in Amerika uitstekend thuis, temeer omdat de organisatoren wel goed beseffen dat de verzorging van de buitenlanders uitstekend moet zijn. De Golden Gate Gales, de vereniging uit San Francisco die ADO op ’t ogenblik vertegenwoordigt, maakt overigens serieuze plannen om als de Hagenaars weer vertrokken zijn op de gekozen weg verder te gaan. Vorige week heeft men de vermaarde ex-Hongaar Ferenc Puskas aangetrokken als trainer-speler. Hij zal moeten bewijzen dat het mogelijk is om een Amerikaan goed te laten voetballen.

Of dat inderdaad mogelijk is, zal volgens Nico de Doelder over een paar jaar blijken. Dan ook pas valt be bezien of de Amerikaan zijn aandacht ook aan andere sportieve zaken dan baseball en rugby wil schenken. Voorlopig ziet dat er niet naar uit. Het aantal toeschouwers bij de wedstrijden van de erkende en de "wilde” bond is zeer gering en bestaat bovendien voor het grootste deel uit immigranten.

Fusie
Over de NPSL maakt men zich in Amerika overigens veel minder druk dan in Europa. De meeste Amerikanen weten niet eens dat er een "wilde” bond is. Voor hen bestaat er amper een verschil tussen de Pittsburgh Fhantoms en de Golden ,Gate Gales. En als binnen afzienbare tijd de te verwachten fusie tussen de United Soccer Association en de National Professional Soccer League een feit is (de besprekingen daarover zijn reeds in een vergevorderd stadium), zal dat heel weinig verbazing wekken.