ADO maakt in eerste periode weinig indruk

Waarom kwakkelt Haagse ploeg zo?

tekst: Stam Wagtman

 

 

Vrijwel iedereen rondom ADO Den Haag sprak voorafgaand aan het seizoen uit dat de club opnieuw mee moest gaan doen om promotie. Logisch, als je een prima seizoen hebt gedraaid en een aantal maanden eerder met één been in de eredivisie stond. De keiharde realiteit is half september, na een uiterst matige seizoenstart, echter heel anders. En daar zijn, vergeleken met vorig seizoen, redenen voor.

 

Neem bijvoorbeeld de mentaliteit waarmee gespeeld wordt. De Haagse bluf die men in Den Haag zo graag ziet, is onder leiding van trainer Dirk Kuyt slechts sporadisch aan de oppervlakte gekomen. Oké, misschien dan bij een achterstand in de slotfase en misschien in het duel met PEC Zwolle, maar daar blijft het bij. Een groot contrast met vorig seizoen, waarin ADO vaak op karakter overeind bleef en op basis daarvan wedstrijden won.

 

 

Natuurlijk is Haagse bluf iets ongrijpbaars. Maar de spelers, zoals de vertrokken Sem Steijn, Hervé Matthys en Jamal Amofa, gingen vorig seizoen in ieder geval voor elkaar door het vuur en durfden hun acties te maken. Nu staan de spelers af en toe apathisch en onzeker op het veld en lijken ze bang om fouten te maken. De resultaten spelen daar zeker een rol in. Maar de pit die er vorig seizoen in het team zat, heeft Kuyt er tot op heden simpelweg niet ingekregen.

 

Het ontbreekt ADO dit seizoen bovendien vanaf het eerste duel, de veegpartij op bezoek bij Heracles (4-0), aan een speelplan. Een enorm contrast met vorig seizoen onder leiding van Giovanni Franken. Hij slaagde er in zijn elftal zo te prepareren, dat ADO zelfs in wedstrijden waarin het niet goed speelde nooit écht in de problemen kwam.

 

 

Veertien tegengoals

Hoe Kuyt zijn ploeg dit seizoen precies wil laten spelen, is na acht duels nog onduidelijk. Tussen de achterhoede en het middenveld is de afstand vaak groot en ontstaan iedere wedstrijd enorme ruimtes. En aanvallend mist de ploeg verrassing en creativiteit. Het maakt ADO een veel makkelijker te kloppen elftal dan vorig seizoen.

 

Zeker omdat vrijwel alle tegenstanders makkelijk door de Haagse defensie heenlopen. Het leidde tot nu toe al tot veertien tegendoelpunten, terwijl in veel wedstrijden de tegenstanders ook nog enorme kansen om zeep hielpen.

Dat sterkhouders als Thomas Verheydt, Boy Kemper, Gregor Breinburg en Dhoraso Klas daarnaast niet leveren, helpt ADO ook bepaald niet. Juist van hen werd na een seizoen waarin ze zo belangrijk waren, verwacht het elftal te dragen. Daarom wilde Kuyt bij zijn aanstelling hen ook zo graag behouden. Maar in een slecht draaiend team lukt het hen ook (nog) niet om op te staan.

 

 

Bovendien stellen de meeste van de elf aanwinsten simpelweg teleur. De Haagse club contracteerde de ene na de andere misser, van Dirk Carlson tot Jordy Wehrmann en van Malik Sellouki tot Titouan Thomas. Allen spelers die ADO tot op heden niets brachten.

Verwonderlijk is dat eigenlijk niet. ADO werkt immers zonder scouting en haalt spelers uit de netwerken van eigenaar Bolt en voetbaladviseur Ignacio Beristain, die weinig kennis van het Nederlandse voetbal hebben. Of uit de koker van de zonder ervaring opererende technisch manager Daryl Janmaat en trainer Kuyt.

 

Pijnlijk is het wel, als je erbij stilstaat dat ADO ten opzichte van het duel met Excelsior onder anderen Steijn, Matthys, Amofa en Ricardo Kishna verloor. Allemaal spelers die het de voorbije jaargang in moeilijke wedstrijden uit het niets voor de Haagse club konden doen of het elftal in lastige fases op de been hielden. Spelers die niet of onvoldoende zijn vervangen.

 

Natuurlijk is lang niet alles wat er dit seizoen in Den Haag gebeurt slecht en geeft de winst tegen PEC Zwolle (1-2) de burger moed. Maar tel je alles bij elkaar op, dan is het eigenlijk zo gek nog niet dat ADO in de ijzersterke Keuken Kampioen Divisie staat waar het staat.