ADO kan niet van DFC winnnen

betreft was 't in orde, maar minder bevredigend zijn wij ten aanzien van het spel, dat van slechts zeer matige kwaliteit was.

Door ir Ad van Emmenes

 

Hoewel er pittig en enthousiast gespeeld is, is er in dezen met spanning tegemoet gezienen wedstrijd niets onrechtmatigs gebeurd. Wat dat 

De verdedigingen overheerschten volkomen, ten deele door inderdaad goed spel, maar ten deele ook door het onvoldoende optreden van de beide aanvaislinies. Met den uitslag kunnen wij ons wel vereenigen en in elk geval is het een voldoening voor de Dordtenaren, dat de kampioenen hen niet hebben kunnen kloppen.

 

 

A.D.O.’s voorhoede was, dat dient direct erkend, verzwakt door het ontbreken van Vreken en J. Eversteyn en toen na rust Neuteboom, de eenige werkelijk goede in deze linie, uitviel, was de maat vol, want toen was het duidelijk dat er geen tweede doelpunt meer zou bij komen. Spelers als Hartman, de te lichte Clavan en ook Roosenburg -die op den duur een goede middenspeler zal blijken- schieten nog veel te kort, P. Eversteyn was helemaal niet op schot en zoo moest het eigenlijk alleen van den kleinen linksbuiten komen. Die was op dreef, maar doorgaans waren Dordt’s sterke verdedigers hem toch de baas. Op de verdediging van de Haagsche club is niets aan te merken; zoowel Choufoer als De Jong speelden hun gewone spel en met den betrouwbaren Niezen konden ze het goed vinden. Loof, die een bijzonder verdienstelijke partij speelde en Ben Tap beheerschten de situatie goeddeels, al moest laatstgenoemde Mijnders wel eens laten glippen. Van Kampen onderbrak ook heel wat aanvallen, maar zeen plaatsen liet veel te Wenschen over - behalve dan bij dien eenen langen bal- waaruit het leidende doelpunt ontstond.

 

 

Over de aanvalslinié van D.F.C. is ook al niet veel goeds te zeggen. Voor rust kwam het weinige gevaarlijke vrijwel uitsluitend van Mijnders en een heel enkele keer van den wel snellen Van Twist. Doch Punt remde het tempo voortdurend en Wolf en In het Veld brachten er niet veel van terecht, waardoor de noodige kansen om zeep gebracht werden. 

 

 

Na rust echter werd Punt stukken sterker en toen was de linkervleugel toch wel heel gevaarlijk. De rest van de Dordtsche ploeg mocht er wezen, vooral doordat alle spelers een goede opvatting van hun tactische taak hadden. Aldus werd het stopperspilspel op bevredigende wijze uitgevoerd. Uitblinker was de rechtsachter J. Groen, die zich voortdurend onvervaard in den strijd wierp, maar ook Liefaard, Sohleicher, spil Bergeijk, B. Groen en Adamse voldeden keurig, al boften ze wel, dat door sommigen gemaakte fouten niet tot doelpunten leidden. Kansen hebben de A.D.O.-ers ook genoeg gehad, vooral P. Eversteyn, die een keer alleen op doel af rende en toen niet beter wist te doen dan den ver uitgelopen doelman den bal in de handen te scheppen. 

 

 

Het was in den aanvang wel een levendige strijd, maar geleidelijk zakte het tempo door het vrij zware veld. De roodhemden bezorgden hun tegenstanders van stond af aan een zware kluif, zonder dat Niezen echter ernstig op de proef werd gesteld. De niet te loochenen meerderheid van D.F.C. flauwde geleidelijk af, maar het spel was toch nog geenszins verplaatst toen A.D.O. de leiding nam. Van Kampen plaatste namelijk een keer hard naar den linkervleugel, Neuteboom bracht met zeen hoofd den bal onder controle, Groen kon hem niet houden en met een fraai schot werd ook Liefaard gepasseerd (1—0). Verdere kansen van een nu sterker wordend A.D.O. bleven echter ongebruikt en ook de Dordtsche voorhoede liet een paar goede gelegenheden om Niezen te verrassen voorbijgaan, waarbij speciaal de midvoor de zondaar was. Toen direct na rust Van Twist hard tegen den paal schoot, was dit als het Ware het sein, dat de thuisclub er nog lang niet was. Vooral op links werd er goed gespeeld, maar de door Mijnders geboden kansen leidden niet tot resultaat. Eversteyn stond haast bij eiken aanval buitenspel, had toch den voorsprong moeten vergrooten, maar zijn poging mislukte. Evenals die van Clavan, die een werkelijk goed schot tegen den paal zag belanden. Neuteboom werd vervangen door v. d. Berg, waardoor de opstelling gewijzigd, werd, maar van de voorhoede ging nu nog minder uit. En ziet, daar kreeg Punt den bal te pakken, Choufoer zag geen kans hem het leder te ontfutselen en met een zuiver schot was de gelijkmaker geboren (1—1). In de slotperiode mocht A.D.O. feitelijk nog van geluk spreken dat het bij dit eene punt bleef, maar haar verdediging bleef goed spelen. In het Veld viel na een heftige hoofd-botsing uit en werd vervangen door v. Kooten, wat nauwelijks een verzwakking was. Omzetting van v. Twist en Wolf mocht den roodhemden ook niet baten. Het spel werd op het laatst zóó slecht, dat het eindsignaal een verademing was.

 

 

Bij het D.F.C. -doelpunt dat uiteraard volkomen verdiend was- meenden wij een buitenspelluchtje in onzen neus te krijgen, maar wij leggen ons gaarne neer bij de beslissing van dhr. v. Welzenes, wiens leiding prima was, rustig en gedecideerd. Met zeen handsbeslissingen was het publiek het dikwijls niet eens, volkomen ten onrechte, want hands is alleen maar strafbaar als de aanraking van den bal met den hand opzettelijk geschiedt. Wanneer leert men dat nu eens? De publieke belangstelling was groot.