Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 18-10-1943 12:00:00

ADO is geen wonderploeg meer

Thans door De Volewijckers geslagen, 1-2

Het is alsof de malaise, waarvan de eerste symptomen reeds slapjes merkbaar waren bij bet eerste treffen in dit seizoen, bij het eerste treffen in dit seizoen, bij elken wedstrijd dieper in de gelederen der landskampioenen vreet.

En het wonderlijke is wel, dat de A.D.O.-ploeg practisch geen aderlating heeft ondergaan, terwijl tal van vereenigingen den laatsten tijd een of meerdere krachten hebben moeten afstaan. Waarin schuilt dan deze zoo plotselinge prestatiedaling? En ronduit gezegd: bet wordt eiken wedstrijd droeviger!


Er zijn twee factoren, die hieraan debet zijn en vooral in den wedstrijd gisteren tegen De Volewijckers zijn deze ons dubbel zoo hard opgevallen. Bij vlagen spelen de rood-groenen het vertrouwde tik-tak-spelletje, dat tot zulke groote successen in vorige jaren geleid heeft. Doch plotseling een raadselachtige inzinking: het spel verliest zijn doortastend karakter, wordt slap en zouteloos en In de tweede plaats schijnt onverwachts de energiebron tot op den bodem opgedroogd te zijn en van eenig greintje enthousiasme bij de spelers is geen sprake meer.

Was De Volewijckers dan zoovee! sterker? Ook dat niet. Integendeel in de eerste helft speelde A.D.O zeker niet slechter en bij perioden - de getrouwe supporter zag dan eensklaps in een vagen droom glinsterende beelden uit de dagen van weleer - goochelden de Haagsche beenen met het ronde ding, dat het publiek van verrukking den adem inhield.

Het was echter lol van korten duur, want nog geen tel later was het spel een en al stunteligheid, dat zelfs een beginnend voetbalknaapje het nog beter zou gedaan hebben. De Volewijekers, een puik stel stevige uit de kluiten gewassen Amsterdammers, bleven echter een en al pittigheid. Speelden niet fraai, maar forsch en eenvoudig, zonder zich te laten verleiden tot wonderlijke "eenmansstaaltjes". Het was voetbal van de meest klare soort; even duideiijk als tweemaal twee vier is.

A.D.O. had ongetwijfeld een strop door het niet meespelen van Vreeken, die zeer onvoldoende vervangen werd door Rosmalen. De eerste minuten stond Clavan rechtsbuiten, maar door het spoedig verdwijnen van P. Eversteijn onderging de geheele aanval een verschuiving. Temperamentvol werd door beide partijen begonnen. Roozenburg, die de eerste helft een prima partijtje ten beste gaf, maar later door te veel individueel spel menige kans verknoeide, stuurde met een forschen trap den bal naar P. Eversteijn, die snel doorbrak en tikte naar den vrijstaanden Clavan, Doch De Boer -De Amsterdamsche verdediging had een voortreffelijken dag- kopte ijzingwekkend bedaard den voorzet "kapot".

De Amsterdammers waren vervolgens aan bod. Eenmaal onderschepte Niezen met veel stijl een hoogen bal van rechtsbinnen De Jong en een oogenblik later stopte hij met een van zijn befaamde tijgersprongen een harden verraderlijken schuiver van middenvoor De Ruiter. Een tijd lang had De Volewijckers het heft in handen en eenmaal zag het publiek reeds een Amsterdamsen doelpunt, toen bij een warreing voor de Haagsche veste de reeds eerder genoemde De Jong rakelings over de lat kopte. Het was gelukkig, dat het duo De Jong - Choufoer beter op dreef was dan de vorige week, zoodat tal van gevaarlijke Mokumsche aanvallen onderbroken werden. Voorts weerde ook Van Kampen zich heel verdienstelijk bij dit "afbraak-spelletje".


Scherpschutter Roozenburg
Een sensatie was bij al die vurige Amsterdamsche stormloopen wel het onverwachte Haagsche doelpunt. Bij een onnoozelen uitval werd Roozenburg een veertigtal meters voor het begeerde doel leelijk genomen. Vrije schop! Roozenburg plaatste zich achter den bal. Mikte zorgvuldig en hard sidderde de bal door een nauw gaatje in de haag van Amsterdammers langs den verbluften doelman Bruist In de touwen (1-0). Een magnifiek doelpunt, het beste in dezen wedstrijd! Doch, hoe wonderlijk, het was alsof De Volewijckers gedoelpunt had, want met vol enthousiasme trokken de hoofdstedelingen op naar Niezen, die enkele malen bijzonder fraai zijn heiligdom schoon veegde. A.D.O. daarentegen zakte met de minuut af. Wel knalde Roozenburg nog eenmaal hard in. maar Bruist was nu paraat en stopte den bal. De gelijkmaker lag evenwel op de loer en toen Van Kampen jammerlijk over den bal maalde en de rest der roodgroenen in de stellige meening verkeerde, dat middenvoor De Busser buitenspel stond en dies geen vin meer verroerde, was het noodlot binnen een oogwenk voltrokken (1-1) Zelfs zag het er even later naar uit, dat de Amsterdamsche titelfavoriet de leiding zou nemen, maar het schot van Kamstra scheerde de lat net aan den verkeerden kant.


Blind vertrouwen.
Het roekeloos vertrouwen op de buitenspelval kostte A.D.O. ook een tweede tegenpunt en tevens de nederlaag. Tot ver in de tweede helft bleef de stand gelijk, ofschoon De Volewijckers hoofdzakelijk den toon aangaven. De Jong (A.D.O), die uitviel, werd vervangen door Bouman, die geen slechten indruk maakte. Toch was het een fout van de verdediging om De Busser nogmaals een kans te geven Niezen aan het visschen te zetten en weer tengevolge van vermeend buitenspel (1 — 2). A.D.O. kreeg in de laatste minuten nog wel enkele kansen, welke echter stuk voor stuk in den grond geboord werden. Zoo bleef het bij een verdiende Amsterdamsche zege, die tevens onze stadgenooten dit seizoen voor goed uitschakelde voor den titel. Bij A.D.O. was Neuteboom een schim van vroeger, terwijl Telle op de plaats van J. Eversteijn goed werk afleverde.