Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 13-03-2007 17:40:00

ADO in nood: 'Als we gaan, gaan we met z'n allen'

ADO Den Haag bouwt een stadion en vecht voor lijfsbehoud in de eredivisie. "Er is te lang gedacht: het komt wel goed."

Reportage Van onze verslaggever Charles Bromet
 

In zijn hoofd was Michael Mols er uit. Hier moest zijn carrière dan maar eindigen, na een vrijdagtraining, zeven wedstrijden voor het einde van de competitie.

Maar in het weekeinde kwam de spits van ADO Den Haag tot inkeer en besloot hij alsnog het seizoen af te maken bij de ploeg van trainer Schoenmaker die de laatste plaats bezet in de eredivisie.

Kort na de maandagtraining blikt de aanvaller (36), wiens mooie loopbaan een bizarre slotepisode kent, terug op een van de meest rumoerige weken uit zijn voetballeven. Sommige spelers hebben er een lichte uitlooptraining op zitten. Anderen hebben werk verricht in het krachthonk.

Als Mols aanschuift, blijkt dat de vorige week aangerichte wond nog niet is geheeld. Tijdens een groepsgesprek werd hem donderdag door enkele medespelers duidelijk gemaakt dat zijn rol in de selectie ‘te negatief’ was.

Hij zou zich als criticus op een verkeerde wijze hebben gemanifesteerd, zegt hij, nog steeds verbaasd. De kritiek sneed hem door de ziel. Zondag was hij weer present in het duel met Vitesse, waarin ADO in de slotminuten een 2-1 voorsprong uit handen gaf (2-2). Maar als het aan hem had gelegen, was hij er in Arnhem al niet eens meer bij geweest.

‘Vrijdag heb ik nog meegetraind en daarna was ik er voor mezelf uit: zaterdag zou ik mijn spullen pakken, dat stond vast. Die gesprekken deden me zoveel, dat ik op het punt stond er een punt achter te zetten. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik dacht op dat moment echt niet: zo wil ik niet dat mijn carrière eindigt.

‘Ik dacht alleen maar: als mensen er zo over denken, houd ik ermee op. De dingen die ik heb gehoord, deden me veel pijn. En het was ook allemaal zeer onterecht, dat weet ik gelukkig zelf wel.’

Een drukke vrijdagavond waarop veel mensen van zowel binnen als buiten de club op hem hebben ingepraat, alsmede enkele oud-collega’s, deden hem terugkomen op zijn besluit. ‘Het positieve gevoel dat ik daardoor kreeg, won het uiteindelijk van het negatieve. Ik wilde de mensen ook niet het gevoel geven dat ik een zinkend schip zou verlaten. En bepaalde mensen wilde ik niet in de steek laten.’

Mols zegt alles naast zich neer te hebben gelegd en wil zich concentreren op de laatste zes wedstrijden van het seizoen. Zondag wacht de thuiswedstrijd tegen Sparta. Daarna speelt ADO Den Haag nog tegen Excelsior, Heerenveen en NEC (uit) en thuis tegen Roda JC en FC Groningen. ADO staat drie punten achter op RKC.

Het zou zowel op sportief als financieel gebied een grote tegenslag zijn voor Den Haag als volgend seizoen, als het nieuwe stadion in gebruik wordt genomen, in de eerste divisie wordt gespeeld. Daarom kwam de dreun van de late gelijkmaker door Vitesse zondag ook zo hard aan.

Ondertussen trachten de spelers de onrust onder de fans te temperen. ‘De jongens die geblesseerd of geschorst waren, hebben zondag tussen de supporters gestaan’, aldus ADO-speler Pascal Bosschaart.

‘We hebben ook een deal met een deel van de supporters dat zij voor ons koken als we vier punten halen uit de wedstrijden tegen Vitesse en Sparta. Lukt dat niet, dan betalen wij de busreis naar Rotterdam als we tegen Excelsior spelen.’

Lachend voegt hij daaraan toe: ‘Ik weet niet of ik zoveel vertrouwen moet hebben in de kookkunsten van de ADO-supporters. Maar laat ik het zo zeggen: het doel is de vier punten te halen. Daar is iedereen meer bij gebaat dan bij het koken.’

Mols: ‘De kern van dit soort acties is: áls we gaan, dan gaan we met z’n allen. Dat gevoel moeten we nu hebben, anders zijn die gesprekken voor niets geweest. We hebben één gezamenlijk doel: ADO in de eredivisie houden. Daar moet iedereen zich ondergeschikt aan maken. Er is te lang gedacht: het komt wel goed.’

Alleen al de gedachte aan een eerste seizoen in het nieuwe stadion, met als podium de eerste divisie, doet Mols pijn.

‘Je bent er eigenlijk steeds mee bezig, elke keer dat je er langs rijdt. Je praat met de mensen op kantoor, je weet hoe hard ze achter de schermen werken. Alles valt of staat met het nieuwe stadion. Of je maakt een stap vooruit of je moet er een terug doen.’