ADO-icoon in stilte gestopt met voetballen

"Jammer dat ik geen gedag heb kunnen zeggen"

 

 

Tekst: Pepijn van Wezenberg

 

 

 

Exact 151 wedstrijden speelde Timothy Derijck in het shirt van ADO Den Haag. Maar een échte laatste wedstrijd? Die kwam er nooit. Afgelopen jaar zette de Belgische verdediger in stilte een punt achter zijn carrière. Een loopbaan langs een waslijst aan clubs, waarbij hij altijd weer thuiskwam in Den Haag. 'Ik heb van iedere wedstrijd bij ADO genoten. Al had ik mijn carrière natuurlijk liever op een andere manier beëindigd.'

 

 

Het is de zin die het abrupte afscheid van de spraakmakende publiekslieveling samenvat. De inmiddels 37-jarige Derijck begon halverwege vorig seizoen aan zijn derde periode in de Hofstad. Hij groeide in vijftien jaar uit tot een sterkhouder en Haagse publiekslieveling.

 

 

Maar na een met 0-2 verloren wedstrijd tegen FC Groningen was de Belg van de ene op de andere dag voetballer af. Althans, zonder dat hij het zelf nog wist, bleken het zijn laatste minuten op het veld. Een blessure gooide roet in het eten.

 

 

 

Op bezoek bij oude liefde

'Het gekke is dat ik mij op dit moment eigenlijk dusdanig fit voel, dat ik mij weleens afvraag: waarom ben ik eigenlijk gestopt?', zegt Derijck. De verdediger is samen met zijn Alphense vrouw en dochter op bezoek bij zijn oude liefde. 'Ik zaalvoetbal en padel veel en van binnen weet ik dat ik nog altijd achter de beslissing sta die ik heb genomen.'

 

 

Derijck droeg in de periodes 2009-2011 en 2014-2016 het ADO-shirt, waarbij hij in het seizoen 2010-2011 als aanvoerder twee keer Ajax versloeg. Ook behaalde hij Europees voetbal. Na omzwervingen via PSV, FC Utrecht, NAC Breda, KAA Gent, KV Kortrijk en Zulte Waregem pakte hij nog een handjevol wedstrijden in het geel-groen mee.

 

 

'Ik heb er nog wel over nagedacht om na mijn blessure weer op het veld terug te keren', vertelt Derijck, wanneer hem wordt gevraagd naar zijn toekomstplannen.

'Maar ik vind het fijner om vanaf het begin van een seizoen te starten. Dat zal niet meer als speler zijn, maar als trainer. Op het UEFA Pro-diploma na, heb ik alle kwalificaties.'

The Tongue, de bijnaam die Derijck in Den Haag verwierf vanwege zijn kenmerkende manier van juichen, heeft een lange carrière achter zich. Niet alleen grootmachten als Feyenoord en PSV pronken op zijn cv. Ook met een relatief kleinere club als Zulte Waregem was hij succesvol.

 

 

'Ik heb er tijdens mijn loopbaan voor gekozen om veel clubs te zien', legt Derijck, die hoopt zijn ervaringen bij topclubs te kunnen inzetten bij minder succesvolle teams, uit. 'De winnaarsmentaliteit bijvoorbeeld, die wil ik graag aan mijn toekomstige spelers meegeven.'

Hij voegt eraan toe: 'Trots ben ik niet alleen vanwege de prijzen die ik heb gewonnen, maar ook op de andere prestaties. Met ADO Europees voetbal halen of een transfer naar PSV maken. Dat zijn mooie ervaringen die ik graag doorgeef.'

 

 

De komende maanden zal Derijck nog veel thuiszitten. In zijn werkkamer, waar een ADO-shirt aan de muur prijkt, heeft hij al alles klaarliggen voor wanneer zijn carrière als coach écht van start gaat. Zijn 8-jarig dochtertje Nola kan dus nog even genieten van zijn aanwezigheid.

'Voor haar is het ideaal', zegt de publiekslieveling lachend, wanneer Nola aangeeft het hartstikke fijn te vinden dat papa opeens zoveel thuis is. 'Want toen hij bij ADO speelde, kon ik hem niet zo vaak zien', klinkt het.

 

 

'Te lang doorgespeeld met blessure'

Derijck moet grinniken bij de woorden van zijn kleine. 'Maar nu zijn we even samen hier terug. Toen ik vorig jaar voor de derde keer tekende in Den Haag, voelde ik mijzelf even een kind van de club. Dat was heel speciaal. Misschien was het ook daardoor dat ik eigenlijk iets te lang heb doorgespeeld met een blessure, dat deed ik voor de club.'

 

 

'Het is jammer dat ik nooit echt gedag heb kunnen zeggen en er geen afscheid is geweest. Maar ik volg ADO nog altijd op de voet en zal altijd een fan blijven. Hier in Den Haag voelt het als thuiskomen.'