Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 07-02-2008 20:10:00

ADO houdt kritische geesten buiten de deur

Door: Jimmy Grondstra

Steeds nadrukkelijker zingt de naam van de internationaal vermaarde trainer Martin Jol (52) rond als redder van het op het randje van de afgrond staande Ado Den Haag. Gezien de voorgeschiedenis en zijn huidige status, zou het een wonder zijn als Jol het zelfs maar zou overwegen. Maar hoe klein die kans ook is , de club zou er heel goed aan doen een poging bij Jol te wagen. Al moet dan wel de hele bedrijfscultuur overboord.

Ieder mogelijk consortium van sponsors dat er momenteel over denkt in Ado Den Haag te stappen, heeft naar verluidt al contact met Jol opgenomen. Maar die houd vooralsnog de boot af. Wellicht dat als hij komende week terug is van wintersport, er meer nieuws verwacht kan worden.
Dat op het ogenblik clubloze Martin Jol door velen wordt gezien als de man die de club van de ondergang kan redden, is niet verrassend. Vriend en vijand zijn het erover eens dat hij een uitstekende trainer is. Psychologisch zeer sterk, in tactisch opzicht van de buitencategorie. Dat heeft hij in het verleden aanhoudend bewezen, achtereenvolgens ADO amateurs, SVV Scheveningen, Roda JC, RKC Waalwijk, En recentelijk Tottenham Hotspurs.
De man is gewild. Deze jaargang had hij al zo bij Fulham en Newcastle United kunnen instappen. Wordt Bert van Marwijk de nieuwe bondscoach, is Jol een voorname kandidaat hem bij Feyenoord op te volgen. In Jols voordeel spreekt dat hij naast zijn kwaliteiten op voetbaltechnisch gebied, als geen ander de zakelijke kant van het voetbal snapt. Halverwege de jaren tachtig keerde hij als speler terug bij FC Den Haag om als leider binnen en buiten het veld de club naar een ongeslagen kampioenschap van de Eerste Divisie te voeren. In de voorgaande jaren die hij in Engeland bij West Bromwich Albion en Coventry City doorbracht, was hij al vertrouwd geraakt met skyboxen, hospitality en sponsorbeleid – fenomenen waarvan men in Nederland het bestaan nog niet eens vermoede.
Toen Jol eind jaren tachtig als voetballer stopte, ging hij de boer op om sponsors warm te maken voor de tot dat moment een zieltogend bestaan leidende Buisiness Club van FC Den Haag. In een paar maanden tijd haalde hij meer geld op dan men in de voorafgaande vijf jaar had gedaan. Ronduit vereerd bleken sponsors als Jol bij hun bedrijf langs ging. Toen bleek al tot wat voor een begrip hij in de Residentie was uitgegroeid. Dit dienstverband duurde niet lang, er ontstond een conflict tussen hobbyende bestuurders en de gedreven, doortastende en – vooral – veel vamn zijn omgeving eisende Martin Jol.
Die breuk is vooralsnog niet goed gekomen.
“Als ik ga bijten gaat de rest meebijten” is een uitspraak van Jol die hem goed typeert. Jol is ook niet altijd makkelijk voor zijn omgeving. Wie wil presteren, moet zijn best doen. Heel hard zijn best doen. En luisteren. Wie dat doet heeft in hem een trouwe bondgenoot, wie dat niet doet, heeft een probleem. Hij heeft verstand van voetbal en zaken, maar begrijpt ook hoe de media werken.
Die treedt hij open tegemoet. “Met Jol heb je altijd een goed verhaal”, weet iedere journalist. Als geen ander weet hij zijn club in de media te verkopen en zijn doen en laten voor voetballiefhebbers inzichtelijk te maken. Ondanks zijn hoge ambitieniveau, staat hij wel bekend als realist. Zie hoe Jol in samenwerking met technisch directeur Marcel Brands ( nu AZ ) bij RKC Waalwijk jarenlang met bescheiden middelen uitstekende prestaties neerzette. Met een fijn oog voor talent werden jonge spelers gehaald, beter gemaakt en regelmatig met winst doorverkocht. Een technisch beleid dat geld opleverde.

Tot driemaal toe

Sinds hij als voetballer stopte, stond Jol niet meer bij ADO Den Haag op de loonlijst, niet als trainer, niet als technisch directeur. Tot driemaal toe kwam het er bijna van. Tot driemaal toe hield men hem buiten de deur. Vooral John van Ringelestein was mordicus en ook voetbalmakelaar Rob Janssen, die bij de club een stevige vinger in de pap heeft en dat ook de komende jaren wil houden, staat niet te springen.
Naar verluid mede omdat hij Mino Raiola, manager van Martin Jol, niet kan luchten of zien. De vraag is overigens in hoeverre het wenselijk is dat een voetbalmakelaar als Jansen die een aantal clubspelers zelf onder contract heeft, ook maar enige invloed heeft op het technisch beleid van diezelfde club.
Maar goed das een ander verhaal.
Dat Jol nooit bij ADO Den Haag werkte, staat niet op zich. Oud spelers als Dick Advocaat, Aad de Mos, Henk Houwaart en Andre Wetzel: allemaal hebben ze in min of meerdere mate hun roots in en rond het Zuiderpark.
Vooral de ook internationaal gelouterde Advocaat en De Mos koesteren een nostalgische band met hun oude club. Stuk voor stuk dienden deze mannen het trainersvak ergens anders te leren dan bij hun oude club, tot de dag van vandaag worden ze niet om advies gevraagd.
Bij ADO Den Haag houdt men angstvallig en structureel de eigen voor handen zijnde, specifieke voetbalkennis buiten de deur. Dat zegt veel over de bedrijfscultuur waarin op kritische geesten en daadkrachtige types maar weinig prijs wordt gesteld.