Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 21-09-2009 14:50:00

ADO heeft reputatie 'rellenclub'afgeschud

Kankûh klinkt niet meer in Den Haag
Door: Iwan Tol

Ooit wordt het middagje ADO een avondje NAC. Zelfs Henk Kesler is positief over Den Haag.

Als de veranderde reputatie van ADO Den Haag ter sprake komt, heeft iedereen zo zijn voorbeelden die de omslag illustreren. Commercieel directeur Dick Vierling geloofde zijn ogen niet toen hij onlangs op een hockeyveld twee jongens in een ADO Den Haag-tenue zag trainen. Supporterscoördinator Koos Roeg wijst op het kinderdorp dat zo ongeveer naast het uitvak is opgezet en een sfeer van een gezellig familiedagje uitademt in plaats van een staat van beleg. En vicevoorzitter Nico Schipper van de raad van commissarissen komt woorden tekort om het nieuwe stadion van ADO Den Haag te bewieroken.

De bouw van dat nieuwe onderkomen, Forepark genaamd, leidde twee jaar geleden een nieuwe periode in voor ADO Den Haag, waarin de club definitief wilde afrekenen met zijn rellerige imago. Dat lijkt goed te gaan. De politie Haaglanden halveerde onlangs haar inzet bij wedstrijden. Agenten verschijnen niet meer in gevechtstenue, maar dragen gele hesjes. Ze zijn serviceverleners geworden. De gedaanteverwisseling ontging ook KNVB-directeur Henk Kesler niet. Hij sprak in een column op de KNVB-website onlangs van ‘een hartstikke goeie sfeer’ in een ‘leuk stadion’.

Gaat lekker hè?

Marco Esser hoort dat vaker. Esser (37) is lid van de raad van commissarissen bij ADO Den Haag en heeft onder meer ‘supportersoverleg’ in zijn takenpakket. Als hij vooraf handen schudt met het bestuur van de tegenpartij bijvoorbeeld. ‘Gaat lekker hè?’, klinkt het dan.

Esser was al jarenlang supporter voordat hij vorig seizoen als commissaris aan de slag ging. Een woord dat vaak terugkomt in zijn betoog is communicatie. Elke maand zit hij met de supporters aan tafel om ervaringen uit te wisselen en het beleid van de club uit te leggen. ‘We luisteren naar iedereen die ons belt of mailt’, zegt hij. ‘Anders zoeken supporters andere uitingsvormen om hun grieven duidelijk te maken. Dan staan ze op het veld.’

Elke wedstrijd gaat Esser na afloop een biertje drinken onder de Aad Mansveldtribune, bij de fanatieke supporters. Als het even kan, volgt hij de wedstrijd ook vanaf die kant. Maar vandaag, voor de wedstrijd tegen FC Utrecht, zit hij op de eretribune met vrouw en kind die hij vanwege een zakenreis de hele week niet heeft kunnen zien. Vanaf die plek ziet hij hoe de supporters aan de overkant een spandoek uitrollen met de tekst: ‘Dankzij baggûhbeleid zijn wij de uitsupporters kwijt.’

Het slaat op de beslissing van burgemeester Van Aartsen om vanwege schermutselingen bij de vorige twee duels tussen ADO Den Haag en FC Utrecht vandaag geen supporters van de uitclub toe te laten. Stewards vroegen zich af of ze dat spandoek weg moesten laten halen. ‘Welnee’, hadden Esser en Roeg gezegd. ‘Er staat toch niks kwetsend op?’ Maar dat betekent niet dat Esser het eens is met de tekst. ‘Welk beleid bedoelen ze? Dat van de club, de gemeente? Ik heb het gevoel dat het meer een uiting van onvrede is dat nu de Utrecht-fans thuis moeten blijven en dat ze volgende week zelf niet mee naar Ajax mogen. Die onvrede snap ik dan weer wel heel goed.’

Door in overleg te gaan met supporters hoopt Esser draagvlak voor de beslissingen van de club te creëren bij supporters. ‘Mijn overtuiging is dat je besluiten ook moeten kunnen afdwingen. De vorige raad van commissarissen had geen band met de supporters. Het enige dat ze zeiden tegen de fanatieke fans was: ‘Je mag niet staan tijdens een wedstrijd.’ Maar wat als ze tóch gaan staan, wat doe je dan?’

In overleg met de fans creëerde ADO Den Haag op de Haaglanden-tribune ruimte voor degenen die graag willen staan, al had dat nog heel wat voeten in aarde. ‘Staan mag niet van de KNVB, dus noemen we dat ‘intensieve supportersbeleving’, glimlacht Esser. Hij wijst op een groengeel doek aan de overkant. ‘Dat is nu de natuurlijke scheiding tussen de zitters en staanders. Niemand zit elkaar in de weg.’

Gezinnen uit Nootdorp

De sfeer op deze stralende nazomerdag in het Forepark is uitmuntend. De aftrap wordt verricht door een van kanker genezen patiënte en haar arts. Ze wordt hartstochtelijk toegejuicht. Het zal deze middag de enige keer zijn dat het woord kankûh valt in het stadion.

Door de ligging (buiten de stad, in de oksel van het Prins Clausplein) trekt ADO Den Haag een ander publiek dan in het Zuiderpark, bleek onlangs uit onderzoek van studenten van de Universiteit Utrecht. Veel meer supporters komen nu uit Zoetermeer, Pijnacker en Nootdorp. De (hekloze) inrichting van het stadion (‘Het moest geen fort worden’, aldus architect Rob Torsing) zorgde ervoor dat ook gezinnen de weg naar het stadion weer weten te vinden.

Bovendien lijkt de tijd van spreekkoren definitief voorbij. In samenwerking met TNO is ADO Den Haag bezig met een apparaat dat de aanstichter van een spreekkoor kan opsporen. Die krijgt direct een stadionverbod.

Zo maakt ADO Den Haag stappen, zoals Esser dat zegt. Het einddoel van die stappen: een middagje Den Haag moet dezelfde beleving worden als het avondje NAC. Esser: ‘Het is een kwestie van de lange adem. Eén incident en we worden weer ver teruggeworpen. Maar we zijn op de goede weg.’

Supporterscoördinator Koos Roeg: ‘In het begin verdween onze slechte reputatie heel langzaam, nu lijkt het wel alsof we in een stroomversnelling zitten, zo hard gaat het. Het zal heus nog wel eens een keer misgaan. Maar dan worden we niet meteen gebrandmerkt als rellenclub. Het vergrootglas waar we altijd onder lag is weg.’