Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 23-02-2009 21:25:00

ADO Den Haag dankt jubilaris

Door DENNIS JANSSEN

DEN HAAG - Huilend stapte Rick Hoogendorp zaterdagavond van het veld in de armen van verzorger Govert de Kramer.

Zijn honderdste eredivisiegoal die ADO Den Haag tegen NAC de gelijkmaker én een waardevol punt opleverde (1-1), was hem niet in de kouwe kleren gaan zitten.

In zijn tranen zat van alles opgesloten. Vreugde. Opluchting. Frustratie. „Eindelijk die mijlpaal van honderd goals,” verzuchtte hij. „Dat wilde ik dit seizoen écht bereiken. Als het je dan lukt, schiet je effe vol. Zeker als je weet in welke periode ik heb gezeten. Geblesseerd geweest, telkens niet spelen. Dan weer op de bank, dan weer op de tribune.”

Rick Hoogendorp, hij droomde van een kleurrijke herfst van zijn carrière, maar de tint die zijn nadagen kleurde was vooral zwart. O wat wilde de Hagenaar graag De Verlosser worden toen hij twee jaar geleden tussentijds het avontuur bij VfL Wolfsburg vaarwel zei en op het zinkende schip van ADO Den Haag stapte. De missie om zijn oude liefde in de eredivisie te houden mislukte. Drie doelpunten maakte hij slechts, een slepende rugblessure wierp hem terug. De degradatie voelt als een litteken op zijn cv.

In de eerste divisie bleef de hernia etteren en zag Wiljan Vloet het niet in hem zitten. Toen ADO Den Haag tegen alle verwachtingen in tóch terugkeerde op het hoogste niveau en Hoogendorp in de promotiewedstrijden wat minuten werd gegund, verschenen daar tranen, ook al had hij amper een bijdrage kunnen leveren. Hoogendorp was gewoon blij voor de club, zíjn club.

Twee maanden na de promotie werd hij aan de rug geopereerd, waardoor dit seizoen in het teken stond van zijn herstel én terugkeer. Zijn oogst tot nu toe: drie basisplekken, vier invalbeurten. „Ricky is nog niet helemaal fit, maar maakt vorderingen. Als je hem op de trainingen ziet en daarna op vrije trappen ziet oefenen. Dat is fantastisch,” prees trainer André Wetzel die het Hoogendorp met het aantrekken van Fabio Caracciolo, Bogdan Milic én Berry Powel niet eenvoudig maakte.

Maar wat er ook gebeurt, Hoogendorp blijft de oogappel van Midden-Noord die zaterdagavond na een klein uurtje luid om zijn entree schreeuwde. Ploeterend was ADO Den Haag de eerste helft doorgekomen met voetbal dat pijn aan de ogen deed. „De eerste twintig minuten was degelijk, daarna zat er in mentaal opzicht iets heel verkeerd. Er was totaal geen bezieling,” aldus Wetzel die het verzoek van de fans binnen vijf minuten honoreerde en Hoogendorp bracht.

Acht minuten later werd de wissel in het goud gegoten toen Hoogendorp een vrije trap langs de falende doelman Ten Rouwelaar schoot. „Ik pakte de bal en zei: ik neem ’m en schiet ’m binnen. Klaar!,” vertelde de aanvaller met die typische Hoogendorpse bravoure. De tranen waren net weggeveegd, de Hagenaar had weer praatjes voor tien. „Ik heb vrijdag met Maurice Steijn en Gino Coutinho nog geoefend op vrije trappen. Het is niet de eerste die erin gaat, hoor. Tegen PSV heb ik met RKC ook wel eens gescoord. En tegen FC Twente ook. Ach, kwaliteit verloochent zich niet.”

Zijn vrouw Mariska had hem voor zessen nog gesms’t. ‘Ik ga wel kijken vanavond hoe je je honderdste maakt’, had ze ingetoetst op haar mobiel. Vanaf de bank, met zoonlief in haar armen, zag ze hoe haar man de vrije schop met vaart in de verre hoek deponeerde. „Vlak voordat ik ’m nam, zag ik de doelman (Jelle ten Rouwelaar) net een stapje opzij doen. Hij had de bal vast over de muur in de korte hoek verwacht,” zei de jubilaris over zijn honderdste eredivisietreffer, 95 in dienst van RKC Waalwijk, 5 namens ADO Den Haag.

‘Haagse Ricky’ die in het slot ook nog de winnende had kunnen maken net als Powel trouwens, werd na het duel bedolven onder de schouderklopjes, felicitaties en sms’jes, 70 in een paar uur tijd. De Hagenaar, in een ‘Aad Mansveld-100-goals-t-shirt’ en met een fles champagne in de hand, genoot intens van de belangstelling. „Een belangrijke goal, dat is altijd lekker,” lachte hij. „En weer eentje tegen NAC,” feliciteerde Tommie van der Leegte zijn oude maatje na afloop. De geblesseerde NAC-speler had samen met lotgenoot Edwin de Graaf (beiden ex-ADO) vanuit een skybox naar de weinig hoogstaande wedstrijd zitten kijken. Hoogendorp had een uur lang op zijn nagels gebeten. „En als je dan invalt, moet je er klaar voor zijn. Dat was ik, want ik mag dan niet veel wedstrijdritme hebben, ik ben superfit.”