'Ach, het college van B en W heeft ook een zwakke linkerzijde'

Uitgerekend aan het eind van een heel mooie dag ging het even mis. Terwijl het aanvankelijk zo angstvallig geheim gehouden plannetje er juist zo perfect uitzag.

door Wim de Lange

 

 

Direct na de receptie in de bestuursruimte van het Zuiderpark zouden de FC Den haag-spelers en hun vrouwen alsmede de bestuursleden van de club én wethouder Jack Verduyn Lunel allen afzonderlijk huiswaarts keren. Althans, daar moest het op lijken. Maar in werkelijkheid ging dit gezelschap niet naar huis, maar naar het parkeerterrein van motel Hoornwijck in Rijswijk. Daar, zo luidde de planning, stond een dubbeldekker gereed, die de feestvierders naar een aardig plekje in Sassenheim zou brengen; hetzelfde stulpje (het statige restaurant Het Oude Koningshuis) overigens waar ene Dingeman Stoop eens op een vrij onbehoorlijke manier achter het drumstel een serieuze toespraak van Rob Baan met roffels ondersteunde. Maar dat terzijde.

 

 

Terug naar gisteren. Iedereen was uiteindelijk op de parkeerplaats in Rijswijk present, behalve de (BAB)-bus. En die zou om onbekende redenen niet komen ook, waardoor het licht geïrriteerde gezelschap alsnog in eigen auto's moest kruipen om richting bollenstreek te rijden. In het totaalbeeld was dat echter een futiliteit.

 

 

Zoals dat veel eerder, in de uiteindelijk 23 minuten durende rust van FC Den Haag-Heracles, óók de nogal harde landing van één van de drie parachutisten was. De in FC Den Haag-outfit gestoken para, die ondanks windkracht zes als eerste op het hoofdveld arriveerde, zocht trekkebenend de catacojmben op. De diganose van de inderhaast te hulp geroepen medische staf van FC Den Haag: een gekneusde enkel. Een injectie én een fors verband hielpen de man weer op de been. 

 

 

Scorebord

Voor het overige verliep het promotiefeest van FC Den Haag in feite op rolletjes. De supporters klommen weliswaar - tegen de afspraken met hun superieuren in - eerder dan toegestaan over hekken, maar ook zij werden uiteindelijk nog verrast door het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Jaap van der Niet.

 

'Fluit die man niet acht minuten te vroeg af? Mis. Precies op tijd zelfs. Maar het scorebord dan? Ja dat is een andere zaak, maar zo heel af en toe is de klok volgens afspraak in de tweede helft een aantal seconden stilgezet'.

Op die manier dus werd de aanhang een tikkeltje in de maling genomen, maar ook dat was later snel vergeten. Dezelfde supporters overigens zorgden vlak voor aanvang van de wedstrijd voor een gigantisch en oorverdovend vuurwerk met een immense, groengele rookwolk als sluitstuk.

 

Kees te Gussinklo, supporters-coördinator toonde zich al met al tevreden: "Die rookpotten en dat vuurwerk, ach dat moet kunnen. Ik denk dat het binnen de poorten allemaal keurig is verlopen. Oók dankzij de enorme inzet van mijn mensen. En op de tribune, en later na afloop ook op het veld, bleef het leuk. Ik had speciaal gevraagd of de spelers even op de grasmat wilden blijven, want tja, dat willen die jongens toch? Ze hebben zich keurig aan de afspraken gehouden. En zo hoort het ook."

 

 

Terwijl Te Gussinklo deze woorden sprak, bonkte Leo Schellevis, gisteren goed voor drie doelpunten buiten tevergeefs op de deur die toegang verschaft tot de kleedkamers. Schellevis, die slechts zijn zwembroek en voetbalschoenen van de op souvenirs jagende supporters mocht behouden. "Men had alle deuren kennelijk op slot gedaan in de veronderstelling dat iedere speler binnen was. Maar ik stond daar dus nog met alle supporters. Ik dacht nog: als die zwembroek ook nog uitgaat, ben ik mooi de klos. Dan praat niemand meer over die drie doelpunten..."

 

 

Bloemenhulde

Schellevis was dan ook als enige speler niet getuige van de bloemenhulde die wethouder Jack Verduyn Lunel in de overvolle en subtropische kleedkamer verzorgde. De wethouder hield, mede in het bijzijn van burgemeester Ad Havermans, ook een toespraak. Hij deed dat met zijn lieftallige dochtertje op zijn arm en sommige bestuursleden van FC Den Haag merkten fijntjes op, dat dat uniek was omdat zij dat Piet Vink nimmer hebben zien doen. Maar Anja Vink, zo drong het besef al snel door, is natuurlijk een paar jaar ouder. 

 

 

"Ach", merkte verzorger Ton van der Tuijn op, "het Haagse college van B en W lijkt natuurlijk een beetje op FC Den Haag. Niet onaardig, maar het heeft een wat zwakke linkerzijde." En terwijl Verduyn Lunel onder het gezang van de spelers ('Wat een spreker is die man') een veilig heenkomen zocht, goot Frans Danen de voor de bloemen bestemde emmers met water pardoes over de hoofden van zijn ploeggenoten.

 

Het kon en mocht allemaal gisteren in het Zuiderpark. Wat absoluut niet mocht, was een vreugdetocht van supporters door diezelfde kleedkamers. Wat dat betreft had de leiding geleerd van de promotie van drie jaar geleden, toen later bleek dat er een aardig bedrag aan onder meer trainingspakken, shirts en schoenen was verdwenen. Nu had Hans Melser, sinds een paar weken chef de bureau, daar een stokje voor gestoken. Met het zweet op z'n voorhoofd en enigszins geëmotioneerd nam Melser nog wat onwennig de vele felicitaties in ontvangst.

 

En ook hij keek nog wat meewarig naar het inmiddels lege stadion. Waar nog slechts de spandoeken hingen. 'Hagenaars doen het nog steeds zonder pas' of 'En voor de laatste keer, stop die pas maar in je reet'. Maar ook bleek uit de teksten dat heel de stad, van west tot oost, achter FC Den Haag staat: 'De Woeste Hoogte groet FC Den Haag' en 'Houtwijk groet Den Haag'. Maar ook Danny Paalvast en ene Charlie hadden hun eigen doek gefabriceerd.

 

 

Malatinsky

FC Den Haag is weer gemeengoed. Ook dankzij Co Adriaanse. "Hij", zo zei clubarts Ed Beeftink, "heeft het toch maar geflikt. Ik ben al sinds 1977, toen Malatinsky trainer was, bij de club, maar Adriaanse is mijn topper. Hij zegt altijd: Jullie moeten zorgen dat de spelers fit zijn, ik heb andere zorgen. En zo hoort het ook. Dat wederzijdse respect heb ik bij vorige trainers nog wel eens gemist. Met Pim van de Meent had ik zelfs regelmatig aanvaringen. Dan stuurde hij een speler achter mijn rug om naar een andere arts. Dat is bij Adriaanse volstrekt uitgesloten. Prima man en een prima seizoen ook."

 

En Piet Bloemink? Tevreden? De sponsor met de gulle lach: Natuurlijk ben ik tevreden. Meer dan dat zelfs. Heb je die para's gezien en die vliegtuigjes? Ja, ja, mijn werk, hoort er allemaal bij op zo'n dag. Het doel, de eredivisie, is bereikt. Ik snap nog altijd geen bal van voetbal, maar de slogan is en blijft: FC Den Haag is Favoriet!" En vervolgens spoedde hij zich huiswaarts om maar niets van Studio Sport te hoeven missen...