Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 30-03-1942 12:00:00

Aanval ADO faalde volkomen tegen DFC

Geen mooie, doch spannende, wedstrijd, waarin het elftal overwon, dat de kansen iets beter wist te benutten.
De verdedigingen beheerschten het veld

Waarom A.D.O. dezen hoogst belangrijken wedstrijd, verloor? - Op deze vraag is slechts één antwoord mogelijk, n.l. het absolute falen van den roodgroenen aanval. Immers een ploeg, die op de nominatie staat afdeelingskampioen te worden, moet toch beslist in staat geacht worden een of meerdere doelpunten te fabriceeren. In dezen kamp tegen D.F.C., waarbij zoo veel op het spel stond, heeft het A.D.O.-elftal geen kans gezien ook maar eenmaal het doel van de tegenpartij te treffen. Ja, zelfs slaagde de aanval er niet in een enkele maal gevaarlijk te zijn in net doelgebied van de tegenstander en dat is toch wel wat te bar voor een kampioensploeg !

De verdediging was echter in puiken vorm en dat vergoedde veel, want anders had het er voor de Hagenaars somber uitgezien. D.F.C. heeft dezen wedstrijd met een oneven doelpunt gewonnen. Of het verdiend is, willen wij bulten beschouwing laten.
Ook bij, de Dordtenaren was de aanval niet "Je van het", hoewel toch nog altijd gevaarlijker dan bij onze stadgenooten.

Punt en Mijnders waren de groote krachten, waarvan alles moest komen; de Dordtsche aanvoerder was zijn gewicht in goud waard, toen hij na zeven minuten spelen het eerste en eenlge doelpunt achter Koek deponeerde. Ook bij D.F.C. was de verdediging- het gedeelte van de ploeg.

Dit opmerkelijke succes van D.F.C, is wellicht het groote keerpunt In dezen wedstrijd geweest, dat de Dordtsche ploeg; haar zelfvertrouwen teruggaf.. De strijd ving aan met een onmiddellijk op den aanval spelende A.D.O.-comblnatle. Nog geen twee minuten na het aanvangstgnaal snorde de bal vla Van Kampen naar J. Eversteijn, die het leder met een korten, tik naar den linkervleugel dirigeerde. Neuteboom cirkelde razend vlug langs Van Willigen en Groen en deponeerde den bal voor de voeten van P. Eversteijn, die, ongelukkig genoeg, te veel gang had en den bal over de lijn liep. Leverde deze aanval dus geen resultaat op, duidelijk bleek, dat A.D.O. alle krachten gemobiliseerd had om koste wat kost in dit gevecht te zegevieren. Niets zinspeelde nog op het jammerlijke falen van het aanvalsquintet in deze eerste vijf minuten. En, toen ook de verdediging bij een doorbraak van aanvoerder Punt, die het tegen den tactischen Choufoer moest afleggen, acte de presence gaf, was het A.D.O.-leger, dat naar de Merwestad was opgetrokken, om zijn getrouwen den titel te zien veroveren, meer dan gerustgesteld.

Doch zie, het noodlot heeft anders gewild. Aan een fout, waarop eerder gewezen Is, n.l. te kort spel, bezondigde A.D.O. zich ook ditmaal. Juist, toen aan het licht kwam, dat de Gebrs. Eversteijn niet waren opgewassen tegen de hechte Dordtsche verdediging, die met een élan keer op keer het terrein zuiverde, waarvoor vriend en vijand bewondering moesten hebben, had men onmiddellijk de vleugels in het offensief moeten betrekken. Slechts sporadisch gebeurde dit en uiteindelijk volgde uit deze nalatigheid het ,catastrophale schot, dat aan de Haagsche kampioensillusies een einde maakte. Zeven minuten was de wedstrijd oud, toen de D.F.C.-rechtsbuiten Van Velzen een venijnigen voorzet gaf, die juist buiten het bereik van den opspringenden Koek in het Haagsche doelgebied belandde. Een warreling van spelers, een enkele schreeuw van Koek; plotseling schoot Punt naar voren, bemachtigde het leder en met een laag, hard schot in den uiterste benedenhoek gaf hij zijn  club een voorsprong (1-0). Geen wonder, dat dit verrassende doelpunt een oogenblik het AD.O.-team verlamde.
 

Het vertrouwen in eigen kracht was geschokt. D.F.C, daarentegen kwam nu pas goed los en zette een zwaar offensief in. Het scheelde geen haar of enkele minuten later was de voorsprong vergroot, toen Los een voorzet van Mijnders magnifiek inkopte. Het een phenomenalen sprong kon Koek het gevaar gelukkig keeren. Een mooi staaltje voetbal lieten daarna ds Gebrs. Eversteyn sten. J. Eversteyn passeerde handig drie tegenstanders en kogelde den bal meteen door naar zijn oploopenden broer. Doch de Dordtsche verdediging had het gevaar tijdig In de gaten en met een vlugge beweging werd de bultenspelval In werking gezet. Dan komt doelman liefaard in actie. Een vrije schop, enkele meters buiten het strafschopgebied, werd door Loof technisch zuiver voor den doelmond geplaatst, doch met een hoogen sprong stompte, de Dordtsche doelman den bal boven de hoofden van de opspringende Haagsche aanvallers het veld weer in. Bij de A.D.O.-middenlinie was het vooral Van Kampen, die opviel door zijn handig opstellen en goed afgeven. De blonde A.D.O.'er is een belofte voor de toekomst. Herhaaldelijk werd een Dordtsche aanval onderbroken door tijdig ingrijpen van den Haagschen spil, die op een van zijn beste wedstrijden kan terugzien.

Het groote gevaar bij D.F.C, kwam van den oud-lnternationaal Mijnders, waaraan B. Tap de handen vol had en dien het nauwelijks kon houden.
Enkele malen kreeg D.F.C. gelegenheid den voorsprong te vergrooten, doch buiten Punt en Mijnders, die zwaar bewaakt werden, waren de overige aanvallers niet in staat door de Haagsche defensie heen te breken. De rust ging in metmet een halve overwinning voor de Merweetad.

Na het draalen

De tweede helft werd bet tempo nog meer verhoord, ook de zenuwen kwamen in het geding. Het gevolg was hard spel, dat scheidsrechter Machielse herhaaldelijk tot ingrijpen noopte. Zelfs riep btj een keer de beide aanvoerders bij zich om hun volgelingen tot kalmte te manen. Het karakter van den wedstrijd werd er dus niet mooier op A.D.O. gooide direct alles op den aanval. Keer op keer beukte de roodgroene stormram op den Dordtschen verdedlgingsmuur. Die was evenwel van een prima substantie, want nergens kon een bres geslagen worden.

In eerste instantie toonde uiteraard zich een doelman Liefaard van klasse. Op meesterlijke wijse stopte hij. eenmaal een vliegend schot van De Heer, een van de weinig goed gerichte kogels. Ook de Haagsche verdediging was mee opgetrokken en dit werd bijna afgestraft met een doelpunt. De D.F.C-aanvoerder ontsnapte plotseling aan zijn bewaking, koerste op Koek af en kogelde een tiental meters voor de Haagsche veste Juist tegen den buitenkant van den paall een dubbeltje op zijn kant!

Een tweede sensatie bracht Mijnders. Tap, die tegen het einde volkomen moe gespeeld was, kon met den besten wil van de wereld den gevaarlijken D.F.C'er niet meer houden. Mijnders spurtte rasendsnel langs de lijn, Koek liep uit en was een fractie van een seconde eerder bij den bal, doch tot groote ontsteltenis van de Haagsche supporters knalde hij tegen den toestormenden Mijnders. Met een bliksemsnelle beweging maakte de Dordtsche linksbuiten zich meester van den bal, schoot op doel, doch De Jong tipte het leder juist van de doellijn weg. Van Velzen probeerde het nog eenmaal, maar schoot op glorleuse wijze meters naast.

Met alle krachten probeerde A-D.O. het laatste kwartier de nederlaag te keeren. De, Dordtsche ploeg werd geheel teruggedrongen, zelfs Choufour trok mee op. De grootste kans om den gelijkmaker te scoren, werd door J. Eversteijn om zeep gebracht. Geheel vrij voor het dordtsche doel schoot hij den bal nog naast: zenuwen!

Het spel werd met de minuut harder en scheidsrechter Machlelse, die behoorlijk leidde, doch o.i. teveel op de vlaggende grensrechters afging, moest keer op keer den wedstrijd onderbreken. Taai verdedigend wist D.F.C, tot het einde den kleinen voorsprong te handhaven en toen eindelijk het verlossende eindsignaal de laatste ultvalspoging van A.D.O. onderbrak, was de Dordtsche zege een feit geworden: een revanch» voor de 3-1 nederlaag In het Zuiderpark....met een staartje.