Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 23-01-2016 10:25:00

Aandeel van bladgoud

Nu de nood bij ADO Den Haag opnieuw hoog is, krabt ook de politiek zich achter de oren: had de club wel met Wang in zee moeten gaan? Nee zeggen, kon de gemeente eigenlijk niet. Ook met het gouden aandeel heeft de politiek weinig te zeggen over de voetbalclub.

Door NIels Klaasen

Dit was niet wat we afgesproken hadden. Haagse politici voelen zich op het verkeerde been gezet rond de redding van ADO Den Haag in 2008. Het zogenoemde prioriteitsaandeel - het "gouden aandeel" - moest meer grip op ADO geven. Dus mocht de gemeente voortaan een lid in de raad van commissarissen benoemen, de begroting goedkeuren en haar fiat geven aan een overname. Op dat laatste punt werd de politiek verrast. "Bij ons leefde het idee: de gemeente moet een eventuele verkoop goedkeuren," zegt oudraadslid David Rietveld (GroenLinks).

De nieuwe zeggenschap stemde de politici destijds tevreden. Zo kreeg de stad een stevige vinger in de pap, in ruil voor wederom een miljoeneninjectie. Bijkomend voordeel: een of andere rijke investeerder uit het Midden-Oosten zou niet zomaar met de voetbalclub van Den Haag aan de haal kunnen gaan.

In de statutenwijziging van september 2009 stond plots een aantal mitsen en maren: de gemeente kan een overname wel blokkeren, maar dan alleen snel, uiterlijk binnen drie weken. En liefst draagt de gemeente dan ook een alternatieve investeerder aan die bereid is eenzelfde bedrag op tafel te leggen.

Zomaar nee zeggen, is er dus niet bij. Dit tot ergernis van de Haagse politici. "De statuten zijn een wereld van verschil met wat er in het raadsvoorstel stond," meldt een ingewijde. 
Rietveld: "De beperkingen zijn nooit besproken. Pas toen Wang als koper in beeld was in 2014 hoorde ik ervan. Toen dacht ik: daar hadden we nooit mee ingestemd, hoe kan dat nou?" Ook voormalig PvdA-raadslid Gerard Verspuij was verbaasd door de kleine lettertjes: "Dat was voor mij nieuw."

ADO-wethouder Tom de Bruijn (D66) weet ook dat het gouden aandeel beperkingen kent. Zo had de wethouder in 2014 graag een uitgebreid boekenonderzoek laten doen bij potentiële koper Hui Wang. "Maar dat duurt ongelooflijk lang," zei De Bruijn vorige maand in een raadsdebat. Die tijd was er niet, volgens de statuten moest er snel beslist worden.

Chagrijn
Een gevalletje jammer maar helaas, de politiek heeft zich neer te leggen bij de afspraken, inclusief de beperkingen in de statuten. Het chagrijn over het ADO-dossier is ondertussen groot op het stadhuis. Al vaker trok men de portemonnee om de voetbalclub te helpen. In 2008 betaalde de gemeente dik 20 miljoen euro om ADO van een faillissement te redden. Volgens verschillende inventarisaties is er al zo"n 70 miljoen euro aan steun uit de gemeentekas naar de club gegaan. De kreten die daarbij klonken: dit is "de laatste keer", er gaat "geen cent" meer naar de club, die vanaf nu de "eigen broek moet ophouden".  

Nieuwe financiële problemen bij ADO Den Haag komen uiteindelijk toch weer op het bordje van de politiek terecht, is echter de vrees. Wethouder De Bruijn beweegt vooralsnog niet. Afgelopen donderdag benadrukte hij het nog maar eens: we gaan niet bijspringen. Of hij zijn poot stijf houdt als Wang de miljoenen over een maand nog steeds niet heeft overgemaakt, is de vraag. Dan komt namelijk de uitbetaling van de ADO-salarissen in gevaar.