Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 09-06-2010 18:35:00

1973-1974: Een zomer vol beloften

door: Roeland Gelink

Hoe lang is het geleden dat ADO Den Haag voor het laatst vijf spelers in Oranje telde? Geen idee? Het juiste antwoord is vorige maand (Jeanine van Dalen en Renate Jansen vertegenwoordigden het vrouwenteam op 1 april bij de WK-kwalificatiewedstrijd Slowakije-Nederland, terwijl Lucienne Reichardt, Lisanne Grimberg en Kirsten Koopmans zich die dag met Jong Oranje plaatsten voor de eindronde van het Europees Kampioenschap). Het nostalgisch correcte antwoord is 37 jaar.

In het Zuiderpark trad de Nederlandse UEFA-jeugd in het seizoen 1973-1974 tegen Engeland aan met vijf exponenten van een unieke lichting Haags talent: Johnny Dusbaba,Tscheu-la Ling, Martin Jol, Martin Toet en Leen Swanenburg.

In de zomer van 1973 voltrok zich in het Zuiderpark een ware revolutie. Trainer Evert Teunissen was zijn spelmaker Harald Berg (teruggekeerd naar Noorwegen) en terrier Dick Advocaat (verkocht aan Roda JC) kwijtgeraakt. Gesterkt door de goede resultaten van het tweede elftal (landskampioen in ‘73) en het jeugdelftal (afdelings- en landskampioen en winnaar van het door duizenden Haagse voetbalfans bijgewoonde internationaal jeugdtoernooi) durfde hij zijn vertrouwen te geven aan een groot aantal jonge talenten. Aanvoerder Aad Mansveld kreeg er in een keer tal van langharige tienerneefjes bij. Met Dusbaba, Ling, Jol, Toet en Swanenburg voegden ook Cees Storm, Wim Berckenkamp en Boudewijn de Geer zich uit de jeugd bij de A-selectie, terwijl Barend van Hijkoop en Hugo Lochtenbergh via het tweede elftal promoveerden.


Keihard en swingend

Met de sterk verjongde spelersgroep beleefde FC Den Haag een swingende zomer. De combinatie van een ervaren as (doelman Ton Thie, Mansveld, Piet de Zoete en de kopsterke Noorse spits Tor Fuglset) met aanstormende jeugd deed in het Intertoto-toernooi direct van zich spreken. Overwinningen voor eigen publiek op Atvidaberg (3- 2) en Winterthur (2-0) en gelijke spelen op bezoek bij dezelfde tegenstanders (twee keer 1-1) boden FC Den Haag zelfs uitzicht op de eerste plaats in de poule. Vol verwachting vulden 9.129 toeschouwers het Zuiderpark voor de laatste poulewedstrijd tegen Hannover ‘96. Helaas was een Haagse stormloop niet voldoende om de Duitsers op de knieen te krijgen (0-1). Een nog veel grotere tegenslag was dat Fuglset eind augustus te horen kreeg dat hij wegens een hartafwijking met voetballen moest stoppen.

Onthoofd

Met een onthoofde aanval had FC Den Haag in het begin van het seizoen moeite met scoren. Een een-tweetje met het hoofd van de jonkies Leen Swanenburg (doorkopbal) en Hugo Lochtenbergh (kopstoot in de verste hoek) was nog wel goed voor een punt in de openingswedstrijd tegen de Graafschap (1-1). Toen na negen wedstrijden NAC op bezoek kwam, had Teunissen zijn elftal nog niet meer dan zes keer zien scoren. Die zondag schoot het elftal echter wel met scherp. Spits Cees Storm (hattrick), Simon van Vliet, Piet de Zoete, Aad Mansveld en een dolgedraaide speler van NAC  zorgden voor een historische uitslag: 8-3. Een week later kwam FC Den Haag ook in de Rotterdamse Kuip uitstekend voor de dag. Na een openingstreffer van Storm kwam Feyenoord weliswaar met 3-1 voor, maar daardoor lieten de Hagenaars zich niet ontmoedigen. Leen Swanenburg en een eigen doelpunt
van Dick Schneider bezorgden FC Den Haag alsnog een meer dan verdiend punt. Voetbal International was zo enthousiast dat het de Haagse talenten direct uitriep tot de landskampioen van 1977. Dat bij de Nederlandse UEFA-jeugd Haags inmiddels de voertaal was, hield ook al een grote belofte voor de toekomst in.

Kerstcadeau

Het is zeker niet zo dat de spelers na alle loftuitingen de rest van het seizoen met het hoofd in de wolken liepen. Bij PSV werd FC Den Haag
net zo genadeloos afgedroogd (6-0) als ooit ons bijna onverslaanbare elftal van de Heilig Hartschool door de schoolkampioen van Den Haag, dus iedereen stond snel weer met beide benen op de grond. De balans die halverwege het seizoen kon worden opgemaakt, was met 17 punten uit 16 wedstrijden positief. Hans Bres (met een ouderwetse poeier van afstand) en Kees Bregman bezorgden FC Utrecht een nederlaag (2-0) en veel Hagenaars een aangename Tweede Kerstdag. Dat Aad Mansveld zich met het Nederlands elftal ook nog had weten te plaatsen voor de WK-eindronde in West-Duitsland, deed menigeen vol verlangen uitkijken naar het voetbaljaar 1974.

Gemiste titel

Wat FC Den Haag in de tweede helft van het seizoen opbrak, was het gemis van Mansveld. Eerst hield een operatie aan de voet hem twee maanden aan de kant. Zonder ‘oom Aad’ zag Teunissen zijn team in zeven wedstrijden vijf keer verliezen. Mansveld was net teruggekeerd toen FC Den Haag op zondag 17 maart in het Zuiderpark moest aantreden tegen kampioenskandidaat FC Twente. Nog niet uitgerust met internet of een mobiele telefoon hoorde ik kort
voor de wedstrijd op de Oosttribune dat de aanvoerder ontbrak, omdat hij op de training zijn enkelband had gescheurd. In Den Haag weten we dat alleen die blessure het Nederlands elftal een eerste wereldtitel heeft gekost.

Voetballer van het Jaar

Ondanks het gemis van Mansveld bleef de Haagse elf tegen FC Twente knap op de been (0-0), voor al dankzij  een grandioos keepende Ton Thie. FC Twente kwam uiteindelijk drie punten te kort voor een eerste landskampioenschap. FC Den Haag moest het doen met een dertiende plaats. Thie bezorgde de club nog wel een prijs door samen met Oranje-doelman Jan Jongbloed beslag te leggen op de felbegeerde titel van Voetballer van het Jaar. De Haagse jonkies beëindigden het seizoen net als een jaar eerder met de hoofdprijs in het 25ste internationaal jeugdtoernooi. Tovenaar Tscheu-la Ling nam in de finale tegen Ajax de enige treffer voor zijn rekening. Na twee eerdere zeges in de competitie en een gewonnen halve finale in het bekertoernooi was het de vierde keer dat seizoen dat de Haagse jeugd de Amsterdamse leeftijdgenoten aftroefde.