JvR: Tot nu is er een zo gek geweest als ik?

Sommige mensen hebben een enorme behoefte aan erkenning. Geen beter platform om die erkenning te krijgen dan met behulp van een voetbalclub.

Ik ben daar zelf het bewijs van. Een kansarm kind uit de Transvaalwijk. Onbaatzuchtig heb ik mij ingezet voor de plaatselijke voetbalclub. Van anonieme Hagenaar tot bekende Hagenaar. Van dyslectische zittenblijver in de 2de klas van de Zuiderparkmavo tot columnist van AD Haagsche Courant. Het kan verkeren. Zelfs erelid ben ik inmiddels.

Grootste blijk van erkenning tot nu toe is de Haagse Pluim van het stadsbestuur. Uiteraard ben ik hier allemaal zeer blij mee. Er zullen vast meer mensen hun behoefte aan erkenning willen bevredigen. Prima. Behoeftebevrediging geeft evenwichtige mensen is mijn aanname. Zolang ik bij onze plaatselijke voetbalclub betrokken ben is er nog nooit iemand geweigerd die zijn/haar schouders er ook onder wil zetten. Er zijn echter wel een paar - voor ieder gelijke - voorwaarden.

- Leningen hebben een islamitisch karakter, dat wil zeggen, geen of lage rente.
- Herkomst en besteding van middelen is transparant en voor ieder uitlegbaar.
- Niemand krijgt alleenheerschappij over de club.
- Schenkingen zonder voorwaarden zijn altijd welkom.

Tot nu toe is er één persoon net zo gek geweest als ik. Zo langzamerhand ben ik het zat om steeds maar weer mezelf te moeten verdedigen. Liever kies ik de aanval. Beste Tscheu La Ling, maak waar dat er - zoals je recentelijk in het weekblad Nieuwe Revu weer suggereert - voor jou geen plek zou zijn binnen ADO Den Haag. Ik trek mij direct terug als voorzitter van HFC ADO Den Haag en lid van de Raad van Commissarissen als je kunt bewijzen dat ik onzin verkoop.

Ik heb respect voor ieders behoefte aan erkenning, maar niet over de rug van onze club.

De column van John van Ringelenstein staat elke dinsdag in AD Haagsche Courant.